• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Kings of Frog Island | Kings of Frog Island

Geen nieuwe Engelse hype, wel een aardige plaat van Matt 'Josiah' Bettancourt.
CD, Elektrohash/Swamp Room

Tekst: Xander van Aart

Publicatiedatum: 15 september 2005

Altijd leuk: nieuw bandje uit Engeland dat eens niet klinkt als Gang of Four, The Cure of XTC. The Kings of Frog Island spelen gewoon stonerrock en trekken zich niets aan van de laatste hype. Mat Bethancourt is de voornaamste pijler waarop het trio leunt. De zanger/gitarist/bassist goot immers de schier eindeloze jams van gitarist Mark Buteaux en drummer Dodge Watson (The Beginners) na de basisopnames in een structuur die elke stonerrocker snapt. Maar Mat is bovenal de frontman van Josiah (die deze week in Nederland speelt). Waar Josiah wat meer de garagekant van de sixtiesrock opzoekt, daar gaat het op dit debuut wat meer naar Monster Magnet (lees: Hawkwind, Stooges) en de akoestisch/elektrische sixtiesfolk van The Band en The Incredible Stringband.

Dat levert niet altijd sterke complete liedjes op, maar wel mooie geluiden. Zo is de fade-out in ‘The Longest Hour’ zeer fraai te noemen en getuigt een track als ‘Leone’ van durf, aangezien hier alle regels van de traditionele popsong aan de laars worden gelapt. In ‘Psychomania’ is de broodnodige groove loom en de gitaarsolo heerlijk psychedelisch, net zoals bij Stefan Koglek’s Colour Haze, op wiens label dit album verschijnt. Hoewel uw recensent niets heeft tegen geluidsexperimenten, eindeloze grooves of auditieve drugsexperimenten maken ze deze plaat toch wat stuurloos. ‘Save Me’ had niet alleen qua titel prima gepast op de nieuwe Audioslave gezien Bethancourt’s vocalen, maar in de onderste regionen zoemen The Stooges gaandeweg het nummer vordert steeds harder door.

Waar het The Kings of Frog Island (wat een vreemde bandnaam trouwens) aan ontbreekt is een echt eigen sound en werkelijk goede hooks. Storend is het niet, maar het valt niet te ontkennen dat de melodielijnen van Bethancourt vreselijk veel lijken op die van Monster Magnet-voorman Dave Wyndorf (‘Beyond The Revolution’ is gewoonweg jatwerk). En dat is jammer, omdat bij dit Engelse trio genoeg kwaliteit aanwezig is. Op het album staat enkele puntgave stukken. Helaas zal dit schijfje hun niet een zelfde populariteit bezorgen als hun hippe landgenoten van Franz Ferdinand en Bloc Party. Muzikaal is het prima, maar net niet goed genoeg voor enkel lovende woorden. Of voor een hype. Of, nog gekker, voor een positie als waardige opvolger van stonerrockinstituut Monster Magnet.

http://www.kindamuzik.net/recensie/kings-of-frog-island/kings-of-frog-island/10508/
Meer Kings of Frog Island op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kings-of-frog-island