Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Maandagochtend, in de sneltrein: telefoontjes gaan af, dreunende walkmans, gillende baby's en een omroeper die meldt dat de trein twintig minuten vertraging heeft. Op het perron lopen mensen als zombies langs en door elkaar heen. Het is een rumoerige mengelmoes van puisterige pubers, kantoorvolk, zwervers en treinpersoneel. Drie kwartier later zit ik aan mijn bureau met een kopje koffie. Het chaotische ochtendritueel is snel vergeten. Eigenlijk is het begin van de werkweek net een goedkope kungfu-film, waarin van alles aan de hand lijkt te zijn, maar in werkelijk is het slechts een opeenstapeling van onnozelheden. Iedere week wordt de herhaling uitgezonden. Zo'n drukke bedoening is het ook met deze cd.
Op Kenny and Beth's Musakal Boat Rides lijkt ook van alles te gebeuren. Op dit album fantaseert singer-songwriter King Creosote eindeloos. Hij is schijnbaar onder zware invloed van de licht-psychedelische folk uit Engeland, kruidenthee en de dromerige popmuziek van vandaag de dag. Hij laat zich zachtjes meegolven op zijn eigen probeersels, geluidsfragmenten en surrealistische songteksten. Heel in de verte vang ik iets op van Nick Drake. Het zijn schimmen. Meer doet zijne koninklijke hoogheid mij denken aan 'The Hour of Bewilderbeast', de debuut-cd van mede-eenling Badly Drawn Boy.
Dertien tracks en een ruime drie kwartier later is lang niet alles blijven hangen. 'Lavender Moon', dat als enige song niet door King Creosote is geschreven, is een prachtige ballade om te onthouden. Ook hetzelfde stijltje in 'Pulling Up Creels' (track drie op de teller) is mij niet ontgaan. Van veel van de andere tracks lijkt de tekst van een wc-rol gezongen. Vreemde oehoe-geluiden in 'Space' en andere toiletfabrikaten over eenzame pinguïns vullen de ruimte tussen twee of drie interessante liedjes.
Een verzameling van liedjes om binnenstebuiten te keren en volledig uit te wringen, waarbij regelmatig luisteren geen overbodige luxe is. Toch, zo constateerde ik, levert al deze moeite slechts een magere oogst op. Aan ambities, pretenties en egotripperij ontbreekt het niet bij King Creosote, maar hij is beslist geen hoogvlieger. Toch zal hij snel weer het toilet induiken om een cd-tje te maken. Misschien dat hij daarmee iets meer toevalstreffers uitbrengt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/king-creosote/kenny-and-beth-s-musakal-boat-rides/4054/
Meer King Creosote op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/king-creosote
Deel dit artikel: