• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Kimberley Rew | Essex Hideaway

Beetje Monty Python, boel leuk.
CD, BongoBeat/Nettwerk

Tekst: Dunya Diercks

Publicatiedatum: 02 februari 2005

In het begin van Essex Hideaway schrok ondergetekende zich rot, want het eerste nummer 'Bless This Album' is nogal letterlijk genomen, en klinkt erg 'Nederland zingt'. Totdat Kimberley Rew (da's dus een vent) begint te zingen. En het EO-gevoel wordt goddank en amen vervangen door Monty Python-achtige geinigheid. 'Always look on the bright side of life' dus, een snufje Engels cabaret, gecombineerd met m.o.r.-rock en allemaal spontaan en ongepland, dat is Rew. Met een onvervalste plat Engelse tongval natuurlijk. Rew, eerder al te bewonderen als gitarist bij The Soft Boys en Katrina & The Waves (zowel hun hit 'Walking on Sunshine' als Katrina's winnende nummer 'Love shine a light' op het Eurovisie Songfestival 1997 werden door Rew geschreven) heeft in de afgelopen 25 jaar echter maar vier cd's uitgebracht, want hij had het druk. En dat is jammer, want platen maken kan hij.

Rew maakt gebruik van een scala aan gastmuzikanten, en niet de minste ook. Don Airey (keyboards) speelde eerder met Deep Purple, Black Sabbath en later ook met Ozzy Osbourne. Ian Gibbons (piano) speelde zeventien jaar lang in The Kinks, en Dave Mattacks (drums) heeft onder andere gedrumd bij Paul McCartney. En die samenwerking heeft iets magisch, want de saamhorigheid, vakkundigheid en het enthousiasme stralen ervan af. Het is te horen dat de mannen ontzettend veel lol hebben gehad in de studio, waardoor het sowieso al geestig aandoende album nog grappiger wordt, en nergens afgezaagd, vergezocht of oubollig.

Het verleden van Rew komt naar boven als hij een loopje neemt met zijn voormalige groep The Soft Boys, met het koddige nummer 'That's Soft Boy,' een relaas over een jongetje dat te zacht is voor zijn eigen bestwil. Elk nummer tovert een glimlach op het smoelwerk van diegenen die willen luisteren. Dat is nou net het mooie van Rew, hij is een ouwe rot in het vak, maar de hele plaat is doorspekt met ironie en zelfspot. En dat is nu net waar het de meeste ouwe rotten aan ontbreekt en wat ze vaak vermoeiend maakt om naar te luisteren.

Behalve prettig gitaar spelen en zangerig praten (want daar komt het wel op neer) kan Rew ook nog fluiten, zo blijkt op 'Short Smart Haircut', dat verderop de plaat een vervolg krijgt met 'Even Shorter Haircut'. Dit eindigt met het EO-gevoel waarmee de plaat begon, en doorgaat in het eindstuk 'Epilogue'. Het koor bedankt ons voor het luisteren, en spreekt de hoop uit dat iedereen samen met Rew en consorten in de groove zaten. En hoe!

http://www.kindamuzik.net/recensie/kimberley-rew/essex-hideaway/8533/
Meer Kimberley Rew op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kimberley-rew