Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Liefhebbers van analoge synthesizers en minimal wave weten het Nederlandse label Enfant Terrible blindelings te vinden. Waar een hele plaat van een vaak compleet onbekende band misschien een brug te ver is, zijn compilaties als Radio Resistencia en het recentere Kamp Holland mooie beginpunten voor wie zich wil verdiepen in de wereld van ijselijke beats en minimale elektronica. Nieuwste loot aan de labelboom is het Turkse Kim Ki O.
In Scandinavië weet men naar verluidt wel raad met het verfijnde spel tussen poppy wave-elektronica en een zekere shoegazerklank; bij ons wil het kwartje vooralsnog niet vallen. Daarin moet Dans verandering gaan brengen. Als er enige gerechtigheid bestaat in deze wereld en het duo zich hier ook op de concertplankieren gaat vertonen, kan dat niet lang meer duren. Kim Ki O klinkt namelijk als een smakelijk ijsje: zoet en koud, maar dan wel vol echte suiker; vergelijkbaar met Turks fruit. New Order is nooit ver weg, maar het zijn vooral 4AD-groepen als Cocteau Twins die langswaaien in deze zwierige pop noir. Een vergelijking met het recentere Casiotone for the Painfully Alone is ook op zijn plek.
Een gevoel van eenzaamheid in de grote stad - alleen in menigten, angstig, onzeker in vriendschappen - wordt door beide dames sonisch vertaald in een zestal nummers, die dansen als sociale modus van bestaan centraal stellen. De wezenloos onmetelijke schaal van een metropool als hun thuisbasis Istanbul ontmoet dan ook de dwingende Peter Hookachtige baslijnen, waarop stilstaan zo goed als uitgesloten is. Een meer toepasselijke titel dan Dans is dan ook nauwelijks voorstelbaar.
http://www.kindamuzik.net/recensie/kim-ki-o/dans/20747/
Meer Kim Ki O op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kim-ki-o
Deel dit artikel: