Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Kid Koala is de man van de trucjes. Als dj, met zoveel draaitafels als maar kan, bewerkt hij platen van anderen. En als producer doet-'ie eigenlijk hetzelfde kunstje. Simpel gezegd ligt zijn werk als producer en dj heel dicht bij elkaar. Hij knipt en plakt in een rijkelijk gesorteerde collectie langspelers, gebruikt veel stemsamples en stopt er beats onder.
Naast humor is zijn belangrijkste troef toch wel het scratchen. Iets waar hij van jongs af aan al mee heeft geoefend. Als begin-twintiger ging hij onder ander mee op tournee met de Ninja Tune-crew en stond hij een tijd in het voorprogramma van de Beastie Boys.
Some of My Best Friends Are DJs is in vergelijking met Carpal Tunnel Syndrome (2000) een stuk minder chaotisch, en je zou zelfs kunnen zeggen iets volwassener. De nummers lijken zowaar een structuur te hebben en worden minder vaak op een ietwat zenuwachtige manier onderbroken. Iets wat de luisterbaarheid in ieder geval ten goede komt. 'Basin Street Blues' klinkt als een melancholisch dweilorkest terwijl op 'Skanky Panky' ouwe Ska op de hak wordt genomen. En op 'Vacation Island' werkt hij op een subtiele manier Hawaïmuziek in een nieuw jasje.
Toch moet Kid Koala, wiens echte naam Eric San is, oppassen dat hij niet teveel in herhaling valt. Daarnaast zou hij z'n muziek enigszins wat meer "eigen" moeten maken, zodat ons niet het gevoel besluipt dat we naar een dj-set aan het luisteren zijn. Concluderend lijkt zijn werk soms op dat van een abstracte kunstenaar. Geniale eenvoud zullen we het maar noemen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/kid-koala/some-of-my-best-friends-are-djs/4391/
Meer Kid Koala op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kid-koala
Deel dit artikel: