http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Kerridge | Always Offended Never Ashamed
Eenzaam, maar nooit alleen.
2 LP, Contort
Tekst: Sven Schlijper
Publicatiedatum: 16 maart 2015
Heb ik iets van je aan? Hey, doe niet zo achterlijk! Wie denk jij wel dat je bent? Iedereen zegt het. En denkt en doet: ikke, ikke, ikke; hutjemutje in de metro, winkelstraat of club. Toffe plaattitel, dacht Kerridge.
In 's mans metropool van geanodiseerd staal ontwaar je vocalen; ergens is er nog een greintje humaniteit gevonden. Maar dan wel met de duivel op je achilleshiel, want wie niet horen wil, zal voelen. Het collectief van deze zeven lange tracks peurt in een etterende wonde. Die is in vitaal weefsel gekliefd doordat kneuzendeunenmuzak met retrokleren van de keizer tegenwoordig als avant-garde wordt gelauwerd. Luister maar eens naar Holly Herndon (de Ariana Grande voor arty types) of Lydia Ainsworth en Mumdance.
Holle vaten mogen hard klinken, Kerridge weet dat het zelden luider wordt dan sunn 0))). Met het DNA van dat sluimerende, ontaarde monster heeft hij een elektronische golem tot leven gewekt. Het is een veelkoppige drone-industrialhydra met muilen voor Emptyset en O'Malley en porems van Prurient en The Haxan Cloack.
Bij Kerridge geen technoïde stramheid die de aanblik geeft van de plattegrond van New York. Hij tekent net als Pierre Soulages met elegant vloeiende, persoonlijke brede banen, die monumentaal tralies lijken te worden. Het gevreesde gebrek aan vrijheid werkt onder extreme druk echter als catharsis. Voor de pressie zorgt het slepend ritualistische tempo; elementair en oers.
Hypertechnologie is tot een knarsende en krijsende noise samengebald die in spasmen tot eruptie komt, voortdurend naar stolling neigt en zich als logge lava een weg ploegt door de luidsprekers. Mobiele beluistering heeft totaal geen nut; muziek is een sociaal gebeuren, pepert Kerridge bruut in.
Kijk eens op van je smartphone, zet het volume van je oortjes niet zo asociaal hoog en denk vooral niet zoveel dat de wereld om jou draait... Kerridge zegt het niet met zoveel woorden, maar alles wijst naar gedeelde verantwoordelijkheid, naar empathie, naar lotsverbondenheid zelfs. Tussen voortgang, beweging en stilstand trekt Kerridge diepe voren in het sociale landschap van de dansvloer waarop je je tegelijk euforisch één voelt en wezenlijk eenzaam.
http://www.kindamuzik.net/recensie/kerridge/always-offended-never-ashamed/25783/
Meer Kerridge op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kerridge
Deel dit artikel: