• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Keren Ann | Not Going Anywhere

Een echte aanrader vol verstilde nu-chansons.
CD, EMI/Capitol

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 07 mei 2004

Soms krijg je via-via een tip. "Ik heb nu een plaat, die is zó goed, moet je horen!" En veelal denk je dan: "Okee, baat het niet, schaden zal het ook wel niet." Om vervolgens toch maar weer over te gaan tot je eigengereide orde van de dag. Heel af en toe raak je danig uit het veld geslagen en heb je er een juweeltje bij. Geheel onverwacht vaak en juist dat feit alleen al, het ongeprogrammeerde wentelen in wat nieuws, maakt beluistering van zijn plaatje tot een echt feest.

Keren Anns Not Going Anywhere werd me aangeraden door een collega. Zijn huisgenoot had op vakantie in Frankrijk grote posters van deze knappe jongedame zien hangen en haar eerste twee albums - beide vol moderne Franstalige chansons - meegenomen. Inmiddels blijkt mademoiselle een nieuwe route gevonden te hebben. Op Not Going Anywhere zingt de Française namelijk in het Engels. Een paar nummers van de eerdere cd's staan in vertaalde vorm op de nieuweling, die verder gevuld is met spiksplinternieuw materiaal. En dit is het dus het album dat ik móest beluisteren…

Nu stelt de muzieksmaak van waarde collega toch al hoogstzelden teleur, deze keer is het schot echt vol in de roos. Ik had het kunnen weten: Keren Ann zong immers al een paar nummers in voor Bang Gang's prachtige werkstuk Something Wrong. De in Israël geboren Keren Ann Zeidel, dochter van een Nederlands-Javaanse moeder en een Russische vader, speelde al op zeer jonge leeftijd nummers van Joni Mitchell en Serge Gainsbourg. En dat is te horen.

Bijgestaan door haar vaste muzikale partner Benjamin Biolay ligt het tempo bezwerend laag en fluistert Keren Ann stemmig over een kabbelende deken van zacht gitaargetokkel. Denk gerust ook aan sferen in de lijn van Lisa Germano, of een zwoellauwe variant van vrouwelijke singer-songwriters als An Pierlé en Beth Orton. Moderne chansons dus; puur en direct.

In de Engelse taal gaat een deel van de sensualiteit van het Frans weliswaar verloren, daar staat tegenover dat Not Going Anywhere een bijzonder gevarieerde plaat is geworden. Eentje die de luisteraar steeds weer op het verkeerde been weet te zetten. Net in sluimertoestand gedommeld na het openende kwartet, komt er zowaar een door een plukkende gitaar aangezet triphopnummer langs, wat vervolgens weer uitmondt in een vreemdsoortig poprockachtig refreintje. Een paar minuten later worden tranen letterlijk uit de oogkassen getrokken door de mierzoete ballad 'Right Now and Right Here'. Mejuffrouw Keren Ann houdt zich echter goed bij haar leest en over het algemeen blijft ze mooi binnen het bijzonder kalme stramien van akoestische gitaar en fluwelen zang, met soms passende strijkers- en blazersarrangementen.

Not Going Anywhere is geen loodzware, donkere plaat geworden, maar kent een zekere kinderlijke onschuld, tegelijk knisperend en flakkerend verwarmend als een haardvuur. Zo'n plaatje waarvoor je thuis blijft. Keren Ann heeft met haar derde album een stap gezet die haar ook buiten La Douce France bekendheid kan en móet brengen. Trendy bars en eetetablissementen doen er goed aan Norah Jones, Joss Stone en dergelijke aan de vuilnisman mee te geven. Of om te ruilen voor de IJslandse hemeltergende schoonheid van Bang Gang en de verstilde eenvoud van de nu-chansons van Keren Ann. Nergens naartoe? Voor Keren Ann ligt de toekomst en de wereld wagenwijd open!

http://www.kindamuzik.net/recensie/keren-ann/not-going-anywhere/5938/
Meer Keren Ann op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/keren-ann