Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
En toen plofte een kruising tussen een single en een lp op de deurmat. Het plofje maakte het geluid dat je verwacht van het kleine broertje van de lp. Met een gedempte zucht kondigde het tien-inch vinylplaatje zich aan. Groot is vervolgens het contrast wanneer het schijfje eenmaal op de draaitafel ligt en de naald in de groef valt.
Nog even dit. Kempes is vernoemd naar Mario Kempes, de langharige Argentijnse voetballer die twee doelpunten scoorde tegen Oranje tijdens de wk-finale in 1978. Kempes de band staat eveneens met beide benen in het verleden; garagepunkrock in de onverwoestbare traditie van The Hellacopters, New Bomb Turks en soms MC5. Niet de minsten als je het mij vraagt.
De vijf nummers van Kempes daveren dat het een lieve lust is, de gitaarriffs, essentieel voor dit genre, zijn laaiend. Een andere sterke troef is zanger Jurgen Veenstra, een wandelende betonmolen. Omdat het plaatje maar vijf nummers telt tillen we niet al te zwaar aan de bij al dit spektakel ietwat wit wegtrekkende kwaliteit van het titelnummer. Het zijn de vier overige songs die het predikaat garagerockknaller verdienen en de band ver boven de middelmaat doen uitstijgen.
Nu al? En ze zijn pas begonnen. Zeker al een hoop ervaring op zak. (Verschenen op Hellworm Records, een initiatief van platenzaak Worm in Groningen.)
http://www.kindamuzik.net/recensie/kempes/god-s-clay-4/2193/
Meer Kempes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kempes
Deel dit artikel: