• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Keith Hudson | Flesh Of My Skin Blood Of My Blood

Muziek als op zichzelf staand universum.
CD, Basic Replay

Tekst: Omar Muñoz-Cremers

Publicatiedatum: 21 augustus 2004

Keith Hudson is altijd een cultfiguur geweest onder reggaeliefhebbers. Aan het begin van de jaren zeventig werd hij gezien als iemand die misschien meer cross-overpotentieel bezat dan Bob Marley, een belofte die hij nooit kon waarmaken en achteraf gezien ook redelijk moeilijk is voor te stellen. Zeker als je luistert naar de langverwachte heruitgave van Flesh Of My Skin Blood of My Blood, het album uit 1974 waarvan, volgens de legende, de mastertapes per ongeluk waren vernietigd. Het perfecte scenario om een echte verloren schat/Heilige Graal voor de liefhebber te scheppen.

Zoals met de meeste muziek van Hudson is de plaat bij de eerste luisterbeurten, dankzij chaotische ritmes, springerige geluiden en die vreemde, vrije zang, ondoorgrondelijk. Muziek die is gevrijwaard van elke hitgevoeligheid. Zeker als de emotionele toon die Hudson neerzet een negatieve is. Dit is immers het album waarmee hij de bijnaam The Dark Prince of Reggae verkreeg.

Flesh Of My Skin Blood Of My Blood klinkt als de missing link tussen Sly Stone’s There’s A Riot Going On en Tricky’s Maxinquaye, platen die een sfeer van revolutionaire implosie ademen, waar sociale energie wegebt en niet kan worden onderscheiden van een verduistering van de ziel/persoonlijkheid. In die schemerzone kunnen muzikaal schitterende bloemen bloeien: wreed, complex en overwoekerend. Het gebruikelijke reggaepalet wordt overboord gegooid, zodat de nadruk komt te liggen op hakkelende ritmes, vervreemdend orgelspel en het samenspel tussen Hudsons stem en de meeslepende achtergrondzang van Candi McKenzie.

Tekstueel zoekt Hudson de juiste onderwerpen om de rauwe muziek te spiegelen: het testen van geloof, de valse schatten van het kapitalisme, miscommunicatie, paranoia, depressie en revolutie. Soms is er geen touw aan vast te knopen. Zoals op ‘No Friend Of Mine’ waar het lijkt alsof Hudson de teksten van vier liedjes in zijn hoofd laat versmelten. Vaak weet hij uit een poëtisch web plotseling een eenvoudige slogan te destilleren (zie met name het sublieme ‘Fight Your Revolution’.)

In het licht van de onverkrijgbaarheid is de heruitgave van Flesh Of My Skin Blood Of My Blood logisch voor een connaisseurslabel als Basic Replay. In de algemene dubesthetiek die Basic Channel voorstaat is het album veel minder makkelijk te passen. Verwacht hier geen dubs, toeters en echo’s. Dit is reggae als vrije muziek, of beter muziek die genre transcendeert, muziek als op zichzelf staand universum. Een monument van de verbeelding.

http://www.kindamuzik.net/recensie/keith-hudson/flesh-of-my-skin-blood-of-my-blood/6956/
Meer Keith Hudson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/keith-hudson