Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Whitman loslaten in een kamer vol analoge opnameapparatuur is te vergelijken met het loslaten van een oude hippie in een coffeeshop. Vol erop met een flinke dosis ongegeneerd enthousiasme. Harvard University stelde Whitman in de gelegenheid om zich eens lekker uit te leven op een lading vintage synthesizers en elektronica.
Op Multiples is die plezierrit mooi gebundeld, het toont de veelzijdigheid van een absoluut talent. Whitman eert het pionierswerk van oudjes als Pierre Boulez en Edgard Varése en creëert op hetzelfde moment een nieuw palet mogelijkheden die van mij best de opmaat naar een retro-electronicageluid mag betekenen. Pre-Kraftwerk zeg maar. Electronica in zijn ruwste vorm maar, door de fijne hand van Whitman, subtiel ten gehore gebracht.
Het zachte geluid van de bekkens tijdens ‘Stereo Music for Hi-hat’ klinkt als het luiden van kerkklokken in de verte, een ouverture voor wat komen gaat. Naarmate het album vordert en de klinische songtitels in lengte toenemen, nemen ook de elasticiteit en de complexiteit van de stukken toe. Het tweeluik waar het album mee afsluit (komt ‘ie: ‘Stereo Music for Acoustic Guitar, Buchla Music Box 100, Hewlett Packard Model 236 Oscillator, Electric Guitar and Computer’) is een zestien minuten lange excursie door alles wat klassiek electronisch te noemen is. Van simpele gitaarpatronen naar minimalistische herhaling, borrelende effecten, melodische structuurtjes en Computer World-achtige, symfonische electro. Alles verwarmd door de rijke historie van elk vintageapparaat dat hij onder handen neemt. Mens en machine in een perfect evenwicht.
http://www.kindamuzik.net/recensie/keith-fullerton-whitman/multiples/10018/
Meer Keith Fullerton Whitman op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/keith-fullerton-whitman
Deel dit artikel: