Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eerder nam hij onder het pseudoniem Hrvatski op maar anno 2010 brengt Keith Fullerton Whitman zijn werk onder zijn eigen naam uit. Disingenuity / Disingenuousness heet dit nieuwe werkstuk waar Whitman overigens jaren vol toegewijde arbeidsvreugde ingestoken heeft.
Disingenuity / Disingenuousness verschijnt enkel op vinyl wat ervoor zorgt dat het kleinood in twee gelijke delen uiteenvalt; beide krijgen een naam uit de titel mee. Een gedetailleerde beschrijving zou hier te ver leiden maar een beschrijving van de complexe composities die elektronica-adept Whitman gecreëerd heeft, is toch wel op zijn plaats. Whitman omschrijft zijn werkwijze als het 'analoge proces'. In de eerste plaats doelt hij hiermee op het feit dat hij enkel met een modulaire synthesizer werkt, en met veel kabels die knoppen en aansluitingen met elkaar verbinden.
Whitman gaat aan de slag met opnames die hij zowel uit de studio als van het podium plukte en combineert dit met field recordings (tijdens 'Disingenuity' duiken er bijvoorbeeld gemuteerde kinderstemmen op) en tal van andere effecten. Op basis van deze ingrediënten creëert Whitman een complexe plaat waarbij alle muzikale bronnen door het proces in collagevorm als het ware naast, achter en over elkaar geplakt worden.
Ook al is de B-kant ingetogener dan 'Disingenuity', ook daar is de hand van muzikaal meesterpuzzelaar Whitman te herkennen. Disingenuity / Disingenuousness staat garant voor een waar luisterspel waarbij de luisteraar steeds op het verkeerde been gezet wordt. Deze onvoorspelbaarheid is ook meteen de sterkte van Whitman, die op deze manier elektronische muziek vanuit een onverwachte hoek benadert.
http://www.kindamuzik.net/recensie/keith-fullerton-whitman/disingenuity-disingenuousness/20715/
Meer Keith Fullerton Whitman op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/keith-fullerton-whitman
Deel dit artikel: