Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als iemand aanspraak kan maken op de troon van de Finse experimentele scene, dan is het wel Keijo Virtanen. Al is hij met zijn 52 jaar en een rijk verleden in tal van redelijk doorsnee bandjes een behoorlijke laatkomer, het is Virtanen die als een van de eersten de Finse ondergrondse op de kaart zet. Nu er met Avarus, Islaja en Paavoharju een duchtige cultscene is ontstaan en er steeds meer interesse is voor Fins experiment, kan Keijo genieten van een haast onaantastbare, haast mysterieuze status.
Die mysterieuze factor wordt in de eerste plaats in stand gehouden door zijn muziek. Geïnspireerd door zijn vele reizen naar India schudt hij de Oosterse raga’s zo uit zijn wollen truimouw, al is de opzet vaak een ratjetoe van geplukte snaren, hypnotische percussie en hier en daar een vreemde sample. De constante achtergrond van ruis tijdens ‘Wet but Light’, met op de voorgrond het opgewekte geluid van een akoestische gitaar, geeft een surreëel beeld. De absolute, serene kracht van de gitaar tegen de vervuilde, lawaaierige achtergrond. Dat is Keijo’s aanpak: hij bouwt een surreël landschap vol contrasten.
De aanzwellende synthdrone tijdens ‘Anywhere Here’, de ruwe bewerking van banjosnaren met daarachter het gerinkel van belletjes tijdens ‘Leaving Early’. Het heeft een hoge spirituele factor, maar niet op een belegen, 'wierook van het Kruidvat'-manier. Je voelt de vrijheid van Keijo’s denken en de onuitputtelijke creativiteit die daaruit voortvloeit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/keijo/for-a-while/13866/
Meer Keijo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/keijo
Deel dit artikel: