Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de negentiende eeuw was Kaspar Hauser een Duits vondeling, wiens afkomst een waar raadsel was. Vandaag de dag is Kaspar Hauser de band rond de experimentele filmmaker en liedjesschrijver Thomas Comerford. Een Duitse legende is ver verspreid blijkbaar, van Nuernburg tot aan Iowa City.
Na de ep Tin Can Gong uit 2002 brengt Comerford nu een volledig album uit onder de ‘goedbekkende’ titel Quixotic/Taxidermy. Het eerste nummer linkt in naam, ‘Fossil’, meteen met die lastige albumtitel – taxidermie is het opzetten van dieren – en lijkt in alles op een Chris Cornell-werkje. Rasperige zang wordt gecombineerd met stevige gitaarbruggen, wat ‘Fossil’ tot een goede binnenkomer maakt.
‘King Pop’ is van een heel ander kaliber: Comerford laat zijn zang omslaan en klinkt hier als een poppy Lou Reed. De stijlbreuk met het eerste nummer is opvallend en werkt verfrissend.
‘Mercenary’ is minder geslaagd: hier blijkt dat de schrale zang van Comerford meer verbloeming nodig heeft dan slechts een spaarzame gitaar. Dit donkere huurlingenlied had heel spannend geklonken als het uit de mond van Mark Lanegan was gekomen, maar door Comerfords strottenhoofd is het maar magertjes.
Al even flets is de cover ‘Holocaust’ van de power popband Big Star, het koortje vult het nummer te laat op. De Cornell-referentie is weer terug in de vlotte en geslaagde nummers ‘Mercury’ en ‘Roar or R.I.P.’.
Kaspar Hauser overtuigt alleen wanneer alle bandleden op volle, rockende kracht meedoen. Thomas Comerford met alleen een gitaar leidt niet tot boeiende resultaten. Daardoor is Quixotic/Taxidermy voor een helft simpelweg te saai en voor de andere helft ruwweg te genieten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/kaspar-hauser/quixotic-taxidermy/14902/
Meer Kaspar Hauser op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kaspar-hauser
Deel dit artikel: