Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na wat geflirt met de NME bleek dat deze heren een flinke dosis opscheppen niet schuwen, maar die arrogantie is niet geheel misplaatst. Kasabian zou wel eens één van de voorlopers van een vernieuwende en opwindende muzikale stroming kunnen zijn.
De heren verruilden hun zelfstandige bestaan voor een leven in een zelfgecreëerde commune op een boerderij en kilo’s wiet. Stoner? Nee, net niet. Ten eerste omdat de heren niet uit de Californische woestijn komen en ten tweede omdat ze voor een meer divers geluid zorgen dan Kyuss en gerelateerde bands. Dit betekent niet dat Kasabian geen hypnotiserende trip is. De band grijpt vooral terug naar de Manchesterscène en dus zijn invloeden van The Stone Roses, Happy Mondays en niet te vergeten Primal Scream te horen. Maar een nummer als ‘Running Battle’ had zo op een Flaming Lips-verzamelaar kunnen staan. Kasabian doet namelijk meer dan het recycleren van oude trucjes. Liedjesschrijver, gitarist, toetsenist en meesterbrein achter de band Sergio Pizzorno combineert het Manchestergeluid met jaren ’90 dance- en house-invloeden, wat ervoor zorgt dat deze plaat een fris geluid laat horen.
Ondanks het tekort aan echte up-beat nummers, is dit geen saai debuut. Kasabian is namelijk een echte luisterplaat en het kwartje valt binnen luttele seconden. Kasabian steekt met kop en schouders boven de rest van de Britse bands uit en wordt, zonder enige twijfel, een hele grote band.
http://www.kindamuzik.net/recensie/kasabian/kasabian-8617/8617/
Meer Kasabian op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kasabian
Deel dit artikel: