Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
William Mecum is terug in West-Virginia. Na een aantal jaar in Los Angeles gewoond te hebben, verhuisde de gitarist en enige constante factor in Karma to Burn terug naar de Appalachen. Niet geheel toevallig is het ook voor Karma to Burn een terugkeer naar de wortels geworden. Geen experimenten meer met zang, solo's en songtitels, zoals op de LA-platen. Op Arch Stanton serveert Mecum in de genummerde composities 53 tot en met 59 en het opgedoken oudje 23 weer niets anders dan pure stonergroove.
En god, wat kan die man toch grooves en riffs verzinnen. Arch Stanton is weer een plaat waar eigenlijk een sticker op moet dat je hem niet in de auto mag draaien, want je gaat onvermijdelijk te hard rijden. Het ritme van de muziek is gewoon niet te weerstaan.
Het klinkt allemaal zo simpel en voor de hand liggend. Wie de stand van zaken in stonerrockland een beetje kent, weet dat dit juist vaak het probleem is: veel bands weten niet meer te produceren dan een opeenstapeling van clichés, indachtig de genrenaam vaak op lamlendige wijze gebracht. Arch Stanton daarentegen knalt bijna uit elkaar van de energie. Bassist Rob Halkett en drummer Evan Devine blijven Mecum genadeloos vooruit drijven, zonder ooit uit de groove te raken. Mecum zelf is zeker geen groot virtuoos, maar hij weet wel hoe je een pakkend en nergens clichématig klinkend liedje maakt uit een paar riffs die elk op zich overbekend zijn.
Arch Stanton is kortom de bevestiging van wat we eigenlijk allang wisten: Karma To Burn is de absolute koning van de stonergroove.
http://www.kindamuzik.net/recensie/karma-to-burn/arch-stanton/25438/
Meer Karma to Burn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/karma-to-burn
Deel dit artikel: