http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Kamelot | The Black Halo

Genieten voor powermetalfans, les 1.
CD, SPV/Rough Trade

Tekst: Wouter Durnez

Publicatiedatum: 15 maart 2005

De stem van Roy Khan kan in veel opzichten vergeleken worden met een Cruise-raket: dat ding heeft een geweldig bereik, en boezemt de meesten onder ons stervelingen gepast ontzag in. Omgekeerd evenredig is dan weer de zoete subtiliteit waarmee Khan zijn stembanden laat trillen. De beste vocalen op de powermetalmarkt volgens velen, inclusief ondergetekende. Maar lieve vriend Roy kan dan ook beschikken over een kanjer van een lanceerplatform.

Casey Grillo hanteert de drumstokjes en vooral de pedalen als vleesgeworden metronoom: onverstoorbaar, zonder daarbij zijn passie voor de drumprofessie tekort te doen. Daar doet Barry de basgitarist met treffende precisie een schepje bovenop. Wat melodie betreft wordt Khan bijgestaan door een hele kudde knappe riffs. Thomas Youngblood, gitarist en co-frontman van Kamelot, schudt ze met een stralende glimlach uit zijn mouw. En wat een mouwen heeft die vent.

U snapt het al. The Black Halo, de nieuwste creatie van Kamelot, bevestigt nog maar eens waar de band voor staat: kwaliteit. Niet zomaar een volgepropt schijfje met een paar technische hoogstandjes en meezingbare (lees: melige) melodietjes en that’s it. Driewerf neen, mijne dames en heren! The Black Halo, is gespeend van opvulnummertjes en vals sentiment, en is zodoende een mooi en divers album geworden. Zowel het technische meesterschap van de band als de songwriter-capaciteiten van Khan en Youngblood komen tot hun volle recht.

Zonder in detail te treden, enkele hoogtepunten. ‘March of Mephisto’, (met minirolletje voor Shagrath van Dimmu Borgir) stáát als een huis. Prachtig bombastische manier om een album mee te openen. ‘When the Lights Are Down’ kiest dan weer voor pure snelheid, zonder iets aan klankenpracht te verliezen. En die zang, mensen, die stem… En wat dacht u van een epische acht minuten, gevuld met al het beste wat het genre te bieden heeft? Titelsong The Black Halo, overtreft eenieders stoutste verwachtingen: dit is hoe powermetal altijd zou móéten zijn. Eat your heart out, Dragonforce and friends.

Over de teksten nog dit: Halo, is het vervolg op Epica, geïnspireerd op Goethes Faust. Zware lectuur om zo maar even in twee schijfjes te proppen. "Dit versmolten we met de visie van de band over algemene onderwerpen, zoals oorlog, dood en liefde," aldus Roy Khan. Je moet het maar kunnen uitleggen, natuurlijk. Zo zwaar doorwegen doen deze literair-poëtische beschouwingen uiteraard niet. Belangrijk is dat de nieuwe van Kamelot weer zuiver genieten is. Halo kon deze recensent zelfs even uit zijn black/deathmetalroes halen! Inderdaad ja, laat die mond maar openvallen.