http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Kamelot | Ghost Opera

Het kasteel is minder groots.
CD, SPV/Rough Trade

Tekst: Fons Vaneker

Publicatiedatum: 28 juni 2007

Kamelot heeft het gras voor zijn eigen kasteel weggemaaid met de release van de vorige plaat, The Black Halo (2005). Als een band een dergelijke topper uitbrengt is de kans erg groot dat de volgende teleurstelt. Ghost Opera is met afstand niet het beste wat de ridders van de ronde tafel hebben opgenomen.

Studioplaat nummer acht van Kamelot is minder complex dan zijn voorganger. Het bevat nummers met een simpele structuur, waarbij de typische elementen van de Amerikaanse band na de komst van zanger Roy Khan minder hecht geïntegreerd zijn. De dromerige en/of geplukte strijkers, de stevige gitaarriffs, melodieuze gitaarsolo’s en de hechte ritmesectie staan losser van elkaar.

Ook de grootste, mystieke thematiek die de band zo tekende, is niet meer. Het geheel pakt hierdoor minder bombastisch uit. Terwijl een voorkeur voor bombast en overdaad juist een drijfveer is om platen van Kamelot te kopen.

Een band die evolueert neemt risico’s. Stilstand is achteruitgang, dus een poging te veranderen is altijd prijzenswaardig. De jongens van Kamelot proberen met dit album – die indruk wekken ze toch – wat minder groots uit de hoek te komen. Jammer. Daar zijn ze namelijk de allerbesten in: geen band weet neoklassieke elementen zo goed te combineren met vette metal als Kamelot.

Voor kennismakers met deze band is het aan te raden The Fourth Legacy (1999), Epica (2003) of The Black Halo (2005) aan te schaffen. De Kamelotfans zullen deze plaat toch wel kopen, maar de conclusie trekken dat deze Amerikaanse band wel betere platen heeft gemaakt.