Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Welke redenen er ook worden aangedragen in de eindeloze jammerklachten van grote, verlieslijdende platenmaatschappijen, je hoort ze eigenlijk nooit zeuren over de ongrijpbaarheid van de DJ. De majors lopen er halfslachtig achteraan, met slechtverpakte verzamel-cd’s. Die verraden alleen maar hoe weinig grip ze hebben op de creatieve turntablist. Dat is toch raar?
Meestal zijn ze er als de kippen bij als er een lousy buck te verdienen valt met muziek. En niet alleen dat: hoeveel nieuw publiek krijgt een DJ wel niet aan het dansen, hoeveel nieuwe stromingen ontstonden er niet rond de mengtafel? Daar gaat het dus niet om. De crux is: een DJ zet geen mensen aan tot het kopen van cd’s. Lekker laten lopen dus. De omgevallen platenkast die schuilgaat achter het (collectieve?) pseudoniem K.I.M. zal er niet om malen. Niemand verstoort hun trip van zeezieke drumcomputers en quasi-easy listening. Want easy is het alleen maar aan de oppervlakte.
Er gaat een diepe wanhoop uit van deze set. Miyage begint als een kabbelend zomerfeestje, maar je wordt wakker op een plek waar je niet wilt zijn. Van de hemelse akoestische windorgels in de pacifische oceaan gaat het via vrolijke Hawaïaanse volksmuziek en kinderkoren naar Edit Piaf en free jazz, om te eindigen in de heroïne-nostalgie van Psychic TV en The Gun Club.
Ai, hoofdpijn, doe me de whisky even. Weet je wat zo gevaarlijk is aan de kater die K.I.M. achterlaat? Dat je stiekem toch wilt weten wat het geheim is. Niemand kan je precies vertellen waar je eigen herinneringen ophouden, en waar K.I.M. begint. En je moet al helemaal niet op zoek gaan naar het omslagpunt, het exacte moment waarop plezier verandert in pijn. Ooit krijg je spijt dat je ernaar op zoek ging. Un Drame Musical Instantané.
http://www.kindamuzik.net/recensie/k-i-m/miyage/4502/
Meer K.I.M op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/k-i-m
Deel dit artikel: