Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Onlangs verkoos een jury het woord Habseligkeiten (spulletjes) tot mooiste Duitse woord. De gemiddelde Duitser hield het op 'Liebe'. Persoonlijk twijfel ik tussen 'Schlittschuhlaufen' en 'Federball spielen'. Hoe dan ook: je kunt veel over de Duitse taal zeggen, maar niet dat het romantisch of subtiel klinkt. Bij bovengenoemde woorden denk je niet direct aan donzige eendjes in een helder beekje, om maar eens wat te noemen.
Dit is direct het grote nadeel van Raum um Raum. Deze Duitse band zingt in zijn moedertaal, wat tijdens de uptempo punkrocknummers best aardig klinkt. Het onderscheidt de band in ieder geval van de bulk. De schuurpapieren strot van zanger Johnny past ook prima bij deze nummers. Muzikaal hakt het lekker door, zonder dat het overigens echt verrast. Probleem is echter dat de band zich om een of andere reden genoodzaakt voelde om ook een aantal ballads op deze plaat te zetten. Compleet met toetsen. En juist dan is de roestige hardrockstem in combinatie met de Duitse taal de druppel, omdat het onmiddelijk associaties oproept van Danny Christiaan in een met Tros-achtige types gevulde sporthal. Matthias Reim on speed, zoiets. Wirklich schrecklich!
Dus Oostervrinden: trap het gaspedaal wat vaker in en sla de ballads over. Gewoon lekker rocken, dan kan het ook in ons landje nog wel eens wat worden met Jupiter Jones.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jupiter-jones/raum-um-raum/7702/
Meer Jupiter Jones op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jupiter-jones
Deel dit artikel: