Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de buurt van Rotterdam heeft de band Jumbo Dollars in een kelder zitten zwoegen om het debuutalbum This Way op te nemen. Bij de beluistering ervan lijkt het erop dat het zestal zo’n vijfentwintig jaar geleden is begonnen met nummers schrijven en in de tussentijd nauwelijks het daglicht heeft gezien. De hele plaat ademt de sfeer van artiesten als Joy Division en Nick Cave. Dit niet in de laatste plaats door de zang van Jean Paul Schriks, die veel overeenkomsten vertoont met die van de zanger in diens beginjaren. Cave stond in die tijd niet bekend om zijn begenadigde vocale kwaliteiten, maar zette daar in ieder geval wel intens songmateriaal tegenover. Dat lijkt de grootste makke van Jumbo Dollars. This Way duurt met 63 minuten veel te lang, de meeste nummers hebben te weinig karakter, en ook speelt eentonigheid de band parten. Het voortstuwende ‘Slicky Teens’ en het donkere ‘Done What’s Done’ zijn met pakkende melodielijnen positieve uitzonderingen. Ook de elektrische piano van Hans Metzger geeft de muziek van de groep hier en daar welkome accenten. Dat is echter lang niet genoeg om van een geslaagde plaat te kunnen spreken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jumbo-dollars/this-way/10081/
Meer Jumbo Dollars op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jumbo-dollars
Deel dit artikel: