Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie me een beetje kent weet het al: ik ben verliefd op Julie Doiron. Op haar muziek dan natuurlijk. Zeker haar vorige album Heart and Crime was zo intiem en persoonlijk dat het leek alsof ze speciaal voor mij aan het zingen was. En dat gevoel hadden andere luisteraars zeker ook. De combinatie van een eenzame stem met een nog eenzamere gitaar of piano als begeleider was verpletterend in al zijn eenvoud en bijkans verstikkend qua emotie. Op deze nieuwe is het allemaal iets minder intiem. Minder vaak just Julie, meer begeleiding van onder meer Herman Düne en Rick White, voormalig collega in Eric's Trip. Haar goed recht natuurlijk en laat me ook direct zeggen dat dit nog steeds een erg mooi album is, maar: dit is niet Julie Doiron op haar best.
Dat ligt niet aan de rustige songs, die zijn minstens van het niveau van Heart and Crime. Luister maar naar een liedje als 'No Money Makers´, werkelijk om te huilen zo mooi. Het zijn de uitbundigere nummers die - een beetje - roet in het eten gooien. Bij de wat luidere uithalen gaat Julie onherroepelijk over de schreef en zingt ze een aardig potje vals. Iets dat sommige lofi-liefhebbers misschien best kunnen waarderen, maar tijdens 'The Songwriter', wat wel een mooi liedje is, verschijnen bijna barsten in mijn theeglas. Toch jammer.
Conclusie? Ik ben nog steeds verliefd op mevrouw Doiron, maar vind wel dat ze de volgende keer weer in haar eentje een heel album vol mag spelen, hoe graag ze haar collegae ook mag. Ondertussen blijft Goodnight Nobody nog steeds een wonderschoon album dat veel beter is dan 95 procent van de muziek die uitkomt vandaag de dag.
MP3: 'No Money Makers'
MP3: 'Dance All Night'
http://www.kindamuzik.net/recensie/julie-doiron/goodnight-nobody/7410/
Meer Julie Doiron op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/julie-doiron
Deel dit artikel: