Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ver weg, haast onbereikbaar. Dat is de eerste gedachte die opkomt bij het horen van Julie Byrnes ingetogen stemgeluid. Even dromerig als de jonge dame op de hoesfoto uit haar ogen kijkt, zweven de liedjes voorbij als aangeschoten vuurvliegjes in een warme zomernacht.
Wie niet beter weet, zou tijdens het luisteren naar de dame in kleurrijke kringloopblouse, denken aan een opname van een vergeten folkzangeres uit de jaren zeventig. Als je de compilatie Wayfaring Strangers: Ladies from the Canyon van het voortreffelijke label Numero Group kent, weet je ongeveer in welke hoek je moet zoeken. Verloren gewaande muziek is speciaal en klinkt altijd net even iets mooier.
Byrne zit vlak bij het immer knapperende kampvuur waaraan ook bijvoorbeeld hedendaagse zangeressen als Jessica Pratt, Marissa Nadler en Josephine Foster hun handjes warmen. Dit heilige vuurtje is ooit aangewakkerd door voorbeeldpareltjes als Sibylle Baier en Vashti Bunyan. Het is wel zo dat de laatstgenoemde dames een veel oorspronkelijker geluid produceren, wat natuurlijk niet betekent dat ze in de vergetelheid wilden raken.
Op sommige momenten verdenk je een studente als Byrne ervan precies te willen klinken als een obscuriteit uit het verleden, terwijl ze nog maar net op de hoek komt kijken. Dat wil overigens niet zeggen dat er niet valt te genieten van de rustgevende songs op Rooms with Walls and Windows, want er is sprake van imitatie op een hoog niveau. Bovendien kan je nu eenmaal niet om die wonderschone zang heen. En laten we eerlijk zijn: die hele romantiek om te willen vergeten, snappen we ergens best wel.
http://www.kindamuzik.net/recensie/julie-byrne/rooms-with-walls-and-windows/24691/
Meer Julie Byrne op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/julie-byrne
Deel dit artikel: