• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Julian Fane | Special Forces

Knisperende droomwereld waar Fennesz, My Bloody Valentine en Sigur Ros aan de poort staan.
CD, Planet Mu/Lowlands

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 28 december 2004

Het komt niet vaak voor dat je in het seizoen van greatest hits, best of en verzamelboxen nog gegrepen wordt door een ijzingwekkend mooi en bijzonder album. Het is zelfs even schrikken geblazen, een kwestie van kwijl wegvegen, je gedachten ordenen en een mooie beschrijving geven van een bijzondere plaat. En als je dan met deze koude dagen wakker wordt in je warme bedje en ziet wat natuurkrachten aan de andere kant van de wereld aanrichten dan kan de wereld wel wat Special Forces gebruiken.

Dit mooie werkje komt van Planet Mu, een label dat normaal bolstaat van de dwarse electronica. "Maar als Warp van zijn historische pad kan afwijken met Gravenhurst en Home Video, dan kunnen wij dat ook", moet labelbaas Mike Paradinas gedacht hebben. Sterker nog; Paradinas, overtuigt door Fane’s talent, gelooft dat Julian Fane snel zal worden opgepikt door een major en de Mu-stal zal verlaten.

Een link tussen de eenentwintigjarige Fane en de zeventienjarige Khonnor is snel gelegd door de manier waarop ze melancholische en wispelturige electronica gebruiken om hun liedjes van extra gelaagdheid te voorzien. Verschil tussen beiden is dat Khonnor meer van gestructureerde liedjes uitgaat en Fane de sfeer bepaald met intense geluidscollages die net als Fennesz’ Venice doordrenkt van warmte uit de luidsprekers druppelen.

‘Disaster Location’ opent het album met een Sigur Ros-achtige vocale drone en stevige ritmische percussie. De invloed van Ijslandse groepen als Mum en Sigur Ros spookt gedurende Special Forces constant op de achtergrond terwijl sporadisch M83-synths opduiken en kleine climaxen bewerkstelligen. De onzekerheid en melancholie in Fane’s vocalen hinten naar die van Thom Yorke en Jonsi Birgirsson van Sigur Ros. De gelaagde, orkestrale harmonieën van ‘Safety Man’ doen denken aan Mercury Rev minus Jonathan Donahue’s enge voordracht.

De nieuwe electronica-lichting heeft meer dan ooit veel te danken aan de etherische pracht van Loveless en ‘Freezing in Haunted Weather’ is Julian Fane’s miniversie van die shoegaze-mijlpaal. Net als M83 maakt Fane hier gebruik van warme synthesizerklanken die aan intensiteit toenemen en steeds dichter bij een climax komen. De speelsheid van ‘Stasis’ en de abstracte beatstructuur van ‘Darknet’ zorgen er ondertussen voor dat je niet in slaap valt. Fane’s onverstaanbare en breekbare stem tijdens ‘Darknet’ is erg Thom Yorke, de muzikale aankleding is erg Kid A. Maar ook Dntel is een referentie die hout snijdt. Fennesz’ invloed duikt op tijdens de knisperende electronica van ‘Book Repository’ en ‘TheBirthday Boys’ had zo op M83’s Lost Cities, Dead Seas, Red Ghosts gekund (of zelfs op Slowdive’s Pygmalion).

Efterklangs Tripper deed me bijzonder weinig maar toch heeft de combinatie van zachte electronica met de schitterende harmonieën op Special Forces best wat gemeen met Efterklang. Het verschil is dat Efterklangs geluid door een negenkoppige machine over de gletsjers wordt uitgeblazen terwijl Fane’s warme mensenhand ervoor zorgt dat diezelfde gletsjer beetje bij beetje smelt en in een warme zee van knispers, ruis en warme keyboardklanken stroomt.

Onder het motto beter laat dan nooit bij deze een eervolle vermelding voor Julian Fane en Special Forces onder mijn eindejaarslijstje.

http://www.kindamuzik.net/recensie/julian-fane/special-forces/8269/
Meer Julian Fane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/julian-fane