Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Coverbands zijn in de popmuziek het allerlaagste dat je je voor kunt stellen. Ze spelen op feesten en partijen, op bedrijfsfeesten waar smaak geen rol speelt. Dat is maar goed ook, want coverbands hebben zelfs meestal niet eens smaak. In de jazzwereld werkt dat heel anders. Wie opgeleid wordt tot professioneel muzikant, speelt doorgaans meer muziek van anderen dan van zichzelf.
Het Amsterdamse Juicebox, geesteskind van saxofonist Rob Berends, is dan ook geen coverband, met nummers van onder meer Booker T, Jackie Mittoo, Bernard Purdie, Lonnie Smith en Ray Barretto op het repertoire. Het is een band die interpretaties speelt van zwarte muziek uit eind jaren zestig: funk, soul, boogaloo en r&b.
De uitstekende verzamelaar Dutch Rare Groove liet vorig jaar zien dat Juicebox niet de eerste band met muzikanten uit het Nederlands jazz- en bluescircuit is die teruggrijpt op die muziek. Sinds de jaren zestig is dit soort bands er altijd geweest. Ook Juicebox slaagt er uitstekend in de vitale sound van de stoffige 7 inches tot leven te brengen. De groep kiest daarbij nadrukkelijk voor een opgewekte sound. Met compacte liedjes (de meeste minder dan drie minuten) die op zijn tijd wel rauw en soms licht melancholiek zijn, maar nooit bitter.
Uiteindelijk is er maar één echt criterium: geloven we dat we naar een echte rare grooveband luisteren? Of hebben we hier overduidelijk te maken met een stelletje blanke fakers. Het antwoord is respectievelijk ‘ja’ en ‘nee’. Nederland blies in het rare groovecircuit al een flink deuntje mee met Lefties Soul Connection,.Juicebox mag zich daar zonder problemen bij aansluiten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/juicebox/popcorn-69/14272/
Meer Juicebox op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/juicebox
Deel dit artikel: