http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Judith Juillerat | Soliloquy
Mysterieuze liefdeselectronica uit Frankrijk.
CD, Shitkatapult/N.E.W.S.
Tekst: Omar Muñoz-Cremers
Publicatiedatum: 12 januari 2006
Wat is dit voor muziek? Laten ik proberen het woord 'droom' een keer niet te gebruiken. Electronica, dat zonder twijfel, al gebruikt Française Judith Juillerat op haar door de jaren heen voorzichtig gecompileerde debuutalbum geen computers. Oude synthesizers, een piano en een hoofd vol grote intieme ideeën vormen Soliloquy. Een ritmebox genereert hier de meest strenge beats, die geen concurrentie zullen zijn voor het opgevoerde testosterongebeuk dat in de dansmuziek overheerst. Bovendien gebruikt ze liever een ander ritme, een spel van pulsen en cadansen die in combinatie met de desolate pianoklanken en haar fluisterende stem zoiets vormen als elektronische wiegenliedjes.
Geen makkelijke plaat, Juillerat is een mysterieuze verleidster, zelfs als ze Björks ‘Army of Me’ covert als ‘A(r)mour’, sluiert ze het origineel grondig. Het enige wat verbaast, is dat ze net als Air in het Engels zingt in plaats van haar eigen moedertaal, al zorgt het ook voor een charme van kwetsbaarheid. De onwelkome verschijning van George Bush, die op agressieve wijze de Pledge of Alligence opdreunt in ‘Mes Nuits Sont Plus Belles Que Vos Jours’, doet je even wreed ontwaken uit deze erotische roes. Het verankert de muziek te plots in het heden, in een echte wereld. Zonder die interruptie geloof je bijna dat de muziek een product is van een alternatieve geschiedenis, alsof house aan het einde van de 19e eeuw werd ontwikkeld. Soliloquy is Jugendstil house.
http://www.kindamuzik.net/recensie/judith-juillerat/soliloquy/11696/
Meer Judith Juillerat op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/judith-juillerat
Deel dit artikel: