Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na de commerciële flop Arrival werd AOR coryfee Journey keihard aan de kant gezet door platenmaatschappij Sony. Nu is een breuk met een grote platenmaatschappij altijd een zegen in artistiek opzicht. Zo ook bij Journey. En dat is nodig want de band is natuurlijk al jaren een schim van de fantastische gevoelige rockliedjes-band die ze ooit, ergens begin jaren tachtig, was.
Op Red 13 nemen Neal Schon en consorten het recht weer in eigen hand. Dat levert een onverwacht fris geluid op. Een geluid waarbij zanger Steve Augeri eindelijk de kans krijgt om zich te bewijzen. Red 13 klinkt rauwer en feller dan eerder Journey materiaal, leunt zelfs tegen melodieuze metal aan. Vier nummers lang schittert Dean Castronovo (kent u hem nog?) door de nummers vakkundig dicht te drummen, soleert Neal Schon alsof de duivel hem achterna zit en zingt Augeri werkelijk de sterren van de hemel. Vier nummers die kunnen concurreren met het beste dat Bad English ooit op wist te hoesten. Kenners weten nu genoeg.
De uit haar as herrezen Journey maakt tegenwoordig kwalitatief hoogstaande melodieuze metal met een flinke scheut AOR. En daar zit wellicht het probleem. Getuige het Journey forum zijn de fans van het eerste uur minder enthousiast over de plotselinge koerswisseling. Daarnaast is het de vraag of Journey anno 2003 nieuwe fans zal aanboren in een wereld die gaat voor rauwe rock 'n' roll. Los van dat is Red 13 zonder twijfel een artistiek hoogtepunt in de carrière van een belangrijke band uit de rockhistorie. En dat gitaarwerk van Neal Schon. Fantastisch.
http://www.kindamuzik.net/recensie/journey/red-13/2190/
Meer Journey op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/journey
Deel dit artikel: