http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Josh Rouse | Subtítulo

Rouse gelukkig in Spanje: een ramp voor zijn fans.
CD, Bedroom Classics

Tekst: Ronald Besemer

Publicatiedatum: 09 april 2006

Josh Rouse is al geruime tijd de lieveling van de fijnproevers die hun popliedjes graag fris en fruitig hebben. Zijn laatste cd Nashville noemden wij zelfs een godsgeschenk. Of de lovende kritieken de jonge singer/songwriter geen windeieren hebben gelegd is niet bekend, maar feit is dat hij zijn biezen heeft gebakt en van de VS naar Spanje is vertrokken. Subtítulo is helemaal daar, in Puerto de Santa Maria, gemaakt. Een landerige plaat is het geworden, vol berusting en timide liedjes.

Opener ‘Quiet Town’ is de beginselverklaring van Subtítulo. Rouse zingt dat hij het rustiger aan wil doen en in een slaapstadje woont waar weinig te beleven is, maar waar ook verhalen doorverteld worden die hij wellicht kan gebruiken voor zijn liedjes. Vergeleken met het meeste materiaal op Subtítulo is ‘Quiet Town’ nog een tamelijk opgewekt en fris liedje, gezongen met zijn bekende onderkoelde voordracht. Als het hierna zou losbarsten, als Rouse na dit liedje een geheel nieuw perspectief zou openen, dan zou ‘Quiet Town’ een goede opener zijn.

Dat is helaas niet het geval. ‘Summertime’ is simplistische folk. ‘It Looks Like Love’ heeft weliswaar een geile tekst, maar swingt als Marvin Gaye in zijn allersufste momenten en verzandt uiteindelijk in melancholisch gereutel. ‘La Costa Blanca’ is een saai instrumentaaltje dat veel te vroeg in de plaat wordt opgevoerd. Heel veel beter wordt het hierna niet. Goddank blijven voor de hand liggende Spaanse muziekinvloeden achterwege, maar van Rouses oude popgevoel en zijn prettige omgang met twang is ook niets meer te bespeuren.