• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

José González | Veneer

Een eerste ontmoeting om niet snel te vergeten.
CD, Peacefrog/Lowlands

Tekst: Sander Tonino

Publicatiedatum: 01 mei 2006

Soms overkomt het je wel eens dat je in alle haast vergeet iemand die bijzonder is voor te stellen. Dat gebeurde mij aan het einde van het afgelopen jaar. Ik kan mezelf troosten met de gedachte dat u de man in kwestie vanzelf nog wel zal ontmoeten. Maar nee, daarmee doen we de betreffende persoon tekort. Dus mocht u nog niet de eer hebben gehad, mag ik u dan bij deze alsnog voorstellen? “José González. Aangenaam.”

De geboren Zweed groeit op in Gotenburg. Ondanks de natuurlijke voorkeur van zijn Argentijnse vader voor Latijns-Amerikaanse muziek, kiest de jonge González zijn eigen pad. Na bescheiden avonturen in rock, hardcore en indie-bands grijpt hij op den duur terug naar de roots van zijn vader. Hij neemt klassiek gitaarles en bouwt, sterk beïnvloed door artiesten als Elliot Smith, Tortoise en Joy Division, aan een eigen sound. Dat resulteert in 2005 in de UK-release van de Crosses EP, kort daarop gevolgd door debuutalbum Veneer.

Roept de naam bij u niet meteen herkenning op, dan herinnert u zich vast nog wel de Sony Bravia TV reclame. (Inderdaad, met al die vallende gekleurde balletjes op de straat) De soundtrack komt van het wonderschone ‘Heartbeats’, de eerste single en één van de hoogtepunten van Veneer. Mede dankzij die commercial wordt het nummer, oorspronkelijk geschreven door het Zweedse duo The Knife, door diverse radiostations opgepikt. Ondanks dat ‘Heartbeats’ onbetwist de meest aansprekende song op de plaat is, vallen er op deze langspeler nog voldoende hoogtepunten te ontwaren. Zo is opener ‘Slow Moves’ van grote klasse en bezingt González op overtuigende wijze zijn zielenpijn op het prachtige ‘Crosses’; We'll cast some light and you’ll be alright for now. Eigenlijk mag je zeggen, dat de singer-songwriter nergens de plank écht mis slaat. Eén ding wordt bij het beluisteren van Veneer wel meteen duidelijk: De sfeer van deze plaat kan in één adem genoemd worden met Five Leaves Left van wijlen Nick Drake. Dezelfde ingetogenheid, fluisterstem en melancholie. De opnames zijn behoorlijk lo-fi opgenomen. Hier en daar wordt zachtjes wat percussie toegevoegd, zoals op ‘All You Deliver’ en ‘Lovestain’. Op afsluiter ‘Broken Arrows’ zweeft dan weer lichtjes een trompet.

Zoals singer-songwriter muziek van oorsprong bedoeld is, zo blijft hier die essentie over: Eén man en een akoestisch gitaar, eerlijk en breekbaar. Een sterveling op zoek naar zijn ziel en reflecterend op de zin van zijn bestaan. Een eerste ontmoeting om niet snel te vergeten.

http://www.kindamuzik.net/recensie/jos-gonz-lez/veneer/12698/
Meer José González op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jos-gonz-lez