Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dat de Utrechtse muziekscene al een tijdje in lichterlaaie staat, moge inmiddels geen geheim meer zijn voor wie op deze plaats regelmatig zijn nieuws haalt. Zet ergens in de Domstad een drumstel en een paar versterkers neer en een nieuwe stroming zal weldra het licht zien. Maar er zijn ook knutselaars die er in hun eigen honkjes op los experimenteren. Zo iemand is Joop Nolles. Hoewel hij het lang geprobeerd heeft in allerlei bandjes, leidt hij nu een tamelijk teruggetrokken leven, zonder al te veel op te treden.
De nieuwe cd Swilk van Nolles schijnt al onderweg te zijn. Reden om nog eens stil te staan bij zijn (vermoedelijk) eerste soloplaat Swim Baby Swim. Hierop wordt Nolles verdienstelijk begeleid door een flink aantal gasten, vrienden en ongetwijfeld eigen kinderen. Hij heeft iets van geestverwant Howe Gelb (Giant Sand). Ook hij speelt veel instrumenten zelf en doet dat op een wispelturige plaat, waarop stemmige, rootsy rock regelmatig abrupt onderbroken wordt door samples en geluidsexperimenten.
Anderzijds gaat die vergelijking met Gelb ook iets te ver. Nolles mist de ongenadige scherpte van de quasi-rommelende grootheid uit Tucson, Arizona, en komt met minder liedjes voor de dag die je pijnlijk diep treffen. Zijn niet al te subtiele Engelse dictie helpt Nolles daarbij niet echt. En namen droppen van andere pophelden doet te veel beroep op daden van anderen, zonder zelf echt onvermijdelijk uit te pakken.
Toch hebben we sympathie voor Nolles en deze vreemde plaat waarop een mooie cover staat van Neil Youngs 'Love Is a Rose'. Ook dit is weer een epistel in de vuistdikke Utrechtse muziekgeschiedenis die onderhand nodig geschreven moet worden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/joop-nolles/swim-baby-swim/8259/
Meer Joop Nolles op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/joop-nolles
Deel dit artikel: