Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In Tupelo, Mississippi geboren worden is voor velen niet benijdenswaardig. Er zijn staten in Amerika waar je gemakkelijker gelukkig kan worden en niet meteen de blues aan je broek hebt hangen. John Murry groeide er op en werd een 'slome' student, waarop de dokter hem speed voorschreef met een zware verslaving tot gevolg. Wie zich door deze kommer en kwel niet laat afschrikken en benieuwd is hoe de nachtmerries van Bruce Springsteen zouden kunnen klinken, moet vooral naar The Graceless Age luisteren.
In het dik tien minuten durende 'Little Colored Balloons' duikt Murry diep in fouten uit het verleden. De piano biedt een beetje lucht, maar door het opzetten van een schreeuwstem en door nogal aanwezige koortjes en cello wordt het een zware zit. Dan liever 'Photographs' waarin de zang door meer ritme gedragen wordt en het de gitaar is die de ruwheid meeneemt. Of 'Things We Lost in the Fire', dat klein en sfeervol begint met een mooie rol voor de steelgitaar en aan het eind als rocksong in de fik vliegt. Toegift is een flard uit een traditionele countrysong, wat weer net too much is.
The Graceless Age is een plaat overladen met recht-voor-je-raap-leed en een bak instrumenten, wat resulteert in spannende, onvoorspelbare countryrocksongs die weliswaar wat te vaak tot hysterische soundcollages verworden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/john-murry/the-gracless-age/24301/
Meer John Murry op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-murry
Deel dit artikel: