Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
John McBain is van Amerikaanse makelij en richtte eind jaren tachtig met jeugdvriend Tim Cronin de band Dog of Mystery op. Na veel bezettingswisselingen en de toetreding van ene Dave Wyndorf werd de bandnaam uiteindelijk veranderd in Monster Magnet. McBain fungeerde als leadgitarist en speelde mee op twee cruciale Monster Magnet platen, namelijk LSD-nachtmerrie 25.……Tab en het magnifiek doorrookte Spine of God. Daarna verliet hij de band om zich te richten op experimentele jaren zestig kraut- en popmuziek met Wellwater Conspiracy, met onder meer toetsenist Glenn Slater en drummer Matt Cameron (ex-Soundgarden, later Pearl Jam).
Het Wellwater Conspiracy-werk en zijn toevoegingen aan de Desert Sessions platen van Josh Homme klinken echter een stuk spannender en benauwder dan het werk van zijn voormalige broodheer. Ook op zijn officiële solodebuut The In-Flight Feature gaat McBain geheel zijn eigen weg en verkent hij wederom de grenzen van de psychedelica. McBain brengt zijn eerste soloalbum uit op het Duna label van Brant Bjork, nog zo’n zonderling die zijn eigen pad verkoos boven succes met grote bands. Brant stond de goede man ook ten dienst in de studio, net als zijn oude maten van Monster Magnet, drummer John Kleiman en tijdelijke gitarist Tim Cronin.
The In-Flight Feature bevat tien auditieve snapshots. Tien kleine geluidscollages. Soms liedjes, dan weer elektronische flarden vol verwaaide sixtiesbeats en krautrock. En regelmatig produceert McBain zijn muzikale hersenspinsels zo vreemd dat het haast lijkt alsof er onbekende opnamen van Syd Barrett zijn opgedoken en afgestoft. Pink Floyd, Captain Beefheart, the Kinks, Zappa en Can zijn de meest klinkende namen die doorsijpelen in deze bizarre, licht elektronische muzikale brij die bijeengehouden wordt door een onmiskenbare John McBain op gitaar en zang. Hier geeft hij duidelijk te kennen waar zijn ware muzikale liefde ligt. Bij vroege psychedelica met een overdaad aan slidegitaren (al dan niet achterstevoren afgespeeld), sixties orgeltjes, stonede koorknapenzang en overige sfeermakerij. Nee, The In-Flight Feature is geen voer voor Monster Magnet fans, zoveel is zeker. Wat ook zeker is: dit album is McBain’s beste trip sinds Spine of God uit 1991. Die mag sixties-liefhebber Wyndorf alvast in zijn zak steken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/john-mcbain/the-in-flight-feature/11788/
Meer John McBain op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-mcbain
Deel dit artikel: