Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Joey Cape is ondertussen geen onbekende meer in de internationale muziekscene. De beste man heeft zijn strepen inmiddels wel verdiend als zanger en liedjesschrijver van punkrockinstituut Lagwagon. Dat Cape niet graag stilzit, blijkt wel uit het feit dat hij verder nog actief is in punkrock-coverband Me First and the Gimme Gimmes en druk is met zijn eigen indierockproject Bad Astronaut. Ook bracht hij al eerder akoestisch materiaal uit, samen met zanger Tony Sly van punkrockers No Use for a Name. En nu is er dan zijn solodebuut Bridge.
Het is zeer zeker geen onverdienstelijk debuut. Begeleid door een akoestische gitaar laat Cape vooral zijn stem het werk doen. Geen snelle punkrocknummers dus, maar ingetogen luisterliedjes. Het is vooral een sfeervol plaatje geworden, vol met nummers die bol staan van de emotie. Cape's warme stemgeluid leent zich prima voor dit soort muziek, al zorgen zijn karakteristieke klanken er wel voor dat de songs nogal aan Lagwagon zelf doen denken. Zeker ook omdat Cape de voornaamste schrijver is van het Amerikaanse punkgezelschap.
Maar wat blijkt? Een aantal van deze liedjes is eerder ook al in een verpunkte versie op de meest recente Lagwagonrelease verschenen, wat het geheel een schijn van (op zijn minst gedeeltelijke) overbodigheid meegeeft. Dat is natuurlijk jammer. Desalniettemin brengt Cape een cd met fijne liedjes, met als uitschieters 'No Little Pill', 'Who We've Become' en opener 'The Ramones Are Dead'. Prima om in donkere winterdagen te fungeren als soundtrack voor een melancholische avond binnen zitten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/joey-cape/bridge/18014/
Meer Joey Cape op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/joey-cape
Deel dit artikel: