Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Van die godsonmogelijke albums waar je totaal geen dropveter aan vast kan knopen, totdat op een gegeven moment het spreekwoordelijke kwartje valt. Welnu, zulke on(be)grijpbare en avontuurlijke platen maakt Joan of Arc sedert 1997. Even raadselachtig als de historische figuur naar wie ze zijn vernoemd, gooit dit nergens-inpassende collectief uit Chicago op hun nieuwste cd er nog een flinke schep bovenop, zodat je veertien nummers lang met stomme verbazing zit te luisteren naar de abstracte klanken van op hol geslagen synthesizers, jankende pedal steel en het naargeestige geluid van kerkklokken. De creatieve geesten van de broertjes en hordes bevriende gastmuzikanten, geplukt uit obscure bandjes als Califone, Pinebender en Chicago Underground Duo, kennen nu eenmaal geen grenzen. In het superlange titelnummer en open einde brengt Tim Kinsella een beknellend eerbetoon aan het vroege Bauhaus. In dit hoogst interessante gestuntel om The Sky's Gone Out te recyclen, komen deze vreemdsoortige indie-rock, krampachtige post-rock of introverte gitaarexperimenten, diepgeworteld in Amerikaanse tradities van alle generaties, nog het sterkst naar voren.
http://www.kindamuzik.net/recensie/joan-of-arc/in-rape-fantasy-and-terror-sex-we-trust/3675/
Meer Joan of Arc op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/joan-of-arc
Deel dit artikel: