Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ze begon een beetje genoeg van zichzelf te krijgen, zo verklaarde Joan Wasser onlangs in de Belgische krant De Morgen. De liedjes die ze schreef na To Survive waren veel te somber en bovendien leek het of ze naar een eeuwige herhaling van zichzelf luisterde. Met haar band Joan as Police Woman besloot Wasser alleen nog vrolijke liedjes te schrijven, met als resultaat haar derde album The Deep Field.
Echt zwaarmoedig kun je de vorige cd's van de New Yorkse, Real Life en To Survive, niet noemen. Wel hangt er een sluier van melancholie over. Niet zo vreemd aangezien Wasser eerder samenwerkte met Lou Reed, Rufus Wainwright en Antony and the Johnsons. Op The Deep Field is het tempo opgeschroefd en is de voor Wasser zo kenmerkende (fijne) aarzeling nog maar sporadisch hoorbaar. Funky, soulvol en soms zelfs rockend klinkt ze nu, zonder overigens de melodie uit het oog te verliezen.
De sprankelende begeleidingsband vormt een zowel solide als subtiele ondersteuning van het ijle stemgeluid van Wasser. Een van de blazers en de drummer zijn afkomstig uit Antony and The Johnsons. Joan as Police Woman's oude stijl weerklinkt in 'Miss the Specifics' en in het schitterende 'Forever and a Year'. De apotheose van het album is het acht minuten durende, intense en broeierige middenstuk 'Flash'. Joan as Police Woman mag zichzelf dan opnieuw hebben uitgevonden, gebleven is haar grote klasse.
http://www.kindamuzik.net/recensie/joan-as-a-police-woman/the-deep-field/21318/
Meer Joan as Police Woman op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/joan-as-a-police-woman
Deel dit artikel: