• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Jimmy Ryan | Lost Diamond Angel

Spontaniteit en ontspannen speelsheid zorgen ervoor dat de luisteraar een heleboel voor lief neemt.
CD, Ambitious

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 23 februari 2003

Hij is dus solo gegaan, maar ook weer niet helemaal. Jimmy Ryan, de aanstichter van zulke alternatieve en stoere countryrockers als The Blood Oranges en tegelijkertijd een prominente verschijning in de ondergrondse muziekscène van Boston, krijgt op z’n allereerste soloplaat de dankbare hulp van Billy Conway (Morphine), Dana Colley (ook Morphine), Andrew Mazzone (Catie Curtis), en Duke Levine (Mary Chapin Carpenter). En nu je het zegt, valt op Lost Diamond Angel inderdaad het nodige te bespeuren van de geïmproviseerde en jazzgetinte Morphine-sound. Toch is dit Lost Diamond Angel vooral een echte soloplaat, wat dat ook moge betekenen.

Zowat iedere song lijkt ter plekke uit de mouw geschud en dat kan lang niet altijd goed gaan. En inderdaad. Op het onwennige openingssalvo ‘I Am Lost’ lijkt het spijtig alsof Jimmy Ryan, die ook zangtechnisch zijn beperkingen kent, verdwaald is in countrywonderland en het bluesgevoel in ‘Hardtime’ resulteert jammer genoeg in onnodig tijdrekken, maar godzijdank zijn dergelijke slippertjes eerder uitzondering dan regel op Lost Diamond Angel.

Halverwege de cd wordt de bloedsinaasappel pas goed uitgeperst. ‘I’ve Got a Feeling’ laat Jimmy Ryan horen als die goed op dreef is, maar ook als het tempo iets lager ligt, weet hij net zo goed te boeien. Het was beslist niet verkeerd geweest om meer songs als het mooie ‘John Brown’ te kiezen. Het gaat dus niet altijd goed, maar die spontaniteit en ontspannen speelsheid zorgen er wel voor dat de luisteraar een heleboel op Lost Diamond Angel voor lief neemt.

http://www.kindamuzik.net/recensie/jimmy-ryan/lost-diamond-angel/2553/
Meer Jimmy Ryan op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jimmy-ryan