• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Jim O'Rourke | He Who Laughs

Uitgangspunt en eindresultaat zijn bij O’Rourke altijd anders dan je denkt.
LP, Neon Gallery Edition

Tekst: Harry Prenger

Publicatiedatum: 20 februari 2003

Eureka en Insignifance, de naar Nicolas Roeg-films vernoemde albums waarop Jim O’Rourke eer betoont aan zijn favoriete popmuziek, zijn natuurlijk best goed. Persoonlijk hoor ik de nieuwbakken Sonic Youthgitarist toch liever associatief experimenteren met ondefinieerbare geluiden en instrumenten. Hoe dan ook, uitgangspunt en eindresultaat zijn bij O’Rourke altijd anders dan je denkt en niet zelden verrassend of uitdagend. Op He Who Laughs, de imaginaire soundtrack voor de gelijknamige film van Herbert Brenon uit begin vorige eeuw, valt dit nog reuze mee. Het is een werk van achttien minuten, waarin O’Rourke teruggrijpt naar de door hem reeds vaker toegepaste collagetechniek (de albums Terminal Pharmacy, Rules Of Reduction en de ten-inch Please Note Our Failure). We horen een prettig in het gehoor liggende mix van geluiden en akoestische instrumenten, die elektronisch zijn vervormd en over elkaar geplakt: een klankalchemie met geleidelijk wisselende stemmingen en vormen. Toegegeven, ik heb beter en spannender werk van O’Rourke gehoord, maar het over een hele plaatkant uitgesmeerde werk steekt met kop en schouders uit boven wat normaal gesproken door gaat voor experimentele soundscapes. Deze lp verscheen op initiatief van het Zweedse Neon Gallery-museum, in een oplage van 500 exemplaren op transparant vinyl. Bij het Neon Gallery is de plaat inmiddels uitverkocht, maar goede kans dat ie nog verkrijgbaar is bij: www.forcedexposure.com, www.staalplaat.com of www.a-musik.com.

http://www.kindamuzik.net/recensie/jim-o-rourke/he-who-laughs/2527/
Meer Jim O'Rourke op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jim-o-rourke