http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Jiggy Djé | Noah's Ark

Keyser Punchline blijft voorlopig nog even een belofte.
CD, Noah\'s Ark/PIAS

Tekst: Atze de Vrieze

Publicatiedatum: 03 oktober 2006

Jiggy Djé noemt zichzelf graag ‘De Keyser Punchline’ en ‘Je Favoriete Rappers Favoriete Rapper’. Er zijn mensen die dat met hem eens zijn. Jiggy Djé, gevreesd battelaar en winnaar van de publieksprijs bij de Grote Prijs van Nederland, geldt als een van de grootste Nederlandse raptalenten van het moment. Zijn maatjes Wudstik en Grootmeester Jan stoven hem al links en rechts voorbij met soloplaten, terwijl Jiggy bezig was met van alles en nog wat. Met recht ‘highly anticipated’ dus, dit Noah’s Ark, maar de punchlines komen niet aan als mokerslagen.

De naam Jiggy Djé zoemt al een tijdje rond. Hij is de belangrijkste rapper van het Amersfoortse D.A.C., de crew die vorig jaar het goed ontvangen album Professioneel Chillen uitbracht. Dan is er ook nog Kohfie Konnekt (met Terilekst en Tenshun), en een tijdje terug maakten we kennis met ‘De Kleren van de Keyser’, een veelbelovende brag and boast track (ook op dit album te vinden). In interviews komt hij naar voren als een intelligente jongen die goed met taal om kan gaan en niet bang is buiten de hokjes te kijken. Hij aarzelde geen moment toen hij gevraagd werd een cover op te nemen van Herman van Veen, een van zijn jeugdhelden. Maar op zijn gezichtsloze debuutalbum kiest hij, op een paar opmerkelijke samples na, angstvallig voor de veilige weg.

Wat gaat er dan mis? Allereerst: Jiggy Djé heeft eigenlijk niets spannends te vertellen. ‘Ik maak metaforen om jullie iets te zeggen. Veel MC’s zeggen iets te zeggen, maar hebben niets te melden’, zegt hij in het titelnummer. Au. Er zijn wat pogingen tot zelfreflectie (o.a. in ‘S.W.O.T.’ en ‘Ik Ben Alleen’), maar het leidt niet tot iets noemenswaardigs. Dan is er ook nog de clichématige liefdestrack ‘Michelle’ en een matig uitgewerkt Ark-motief. Blijven over blowtracks en traditionele opschepperij. Jiggy Djé lust er wel pap van, maar de scherpte van ‘De Kleren van de Keyser’ haalt hij nergens.

‘Hiphop ligt op sterven, voor mij is het pas net geboren’, zegt hij. Zou dat het probleem zijn? Jiggy Djé is helemaal geen slechte rapper, hij heeft aardige taalvondsten, maar daar blijft het bij. Jiggy noemt zichzelf ‘de stem van morgen’, maar wie de laatste jaren opgelet heeft, hoort niets nieuws. Passie, zegt Jiggy Djé, daar draait het om. Hij vergeet originaliteit. De belofte is nog lang niet ingelost.