Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na ongeveer dertig seconden weet je het: Jesse Aycock uit Tulsa (in Oklahoma) zingt als een klein meisje, met een zeer ongewoon geluid, dat lijkt op dat van de langeafstandsraketten waarmee de Amerikanen Iraakse steden bombarderen. Je gaat zelfs twijfelen over zijn geaardheid, maar dat is niet nodig.
Gek genoeg wen je snel aan die snerpend hoge zang. Sterker nog: je raakt er haast door gefascineerd. Je kunt het enigszins vergelijken met een delicatesse, waarvan de indringende nasmaak even blijft plakken aan je gehemelte. Waarna je het toch niet kan laten om nog een hapje nemen.
Met Flowers & Wounds ga je een kleine veertig jaar terug in de tijd. De noodzaak is wel wat ver te zoeken. Nog altijd puilen de tweedehandsbakken bij de platenzaken en -beurzen uit met dit soort muziek, van country tot en met The Beatles (luister op dit album maar eens naar 'Children Who Chase the Rain'). In dit genre is voor één of twee euro ontzettend veel te krijgen.
Vooral met die vrolijke melodielijntjes en rockende uptemposongs, compleet met overbodige gitaarsolo, ontspoort Aycock meer dan eens. De wind staat wel in de goede richting op liedjes met harmonieuze en hartverwarmende countryrock, zoals op het wonderschone 'House of Love'. Daar kunnen we immers nooit genoeg van krijgen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jesse-aycock/flowers-wounds/25101/
Meer Jesse Aycock op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jesse-aycock
Deel dit artikel: