• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Jeremy Jay | Splash

80% The Smiths, 20% Harry Merry.
CD, Differ-Ant/Rough Trade

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 09 september 2010

Jeremy Jay is een rare snuiter. Deze magere slungel in kleding die afkomst uit een high brow artistiekerig milieu uitstraalt, maakt nu al een aantal albums lang een soort naïeve romantische rock die 80% The Smiths en 20% Harry Merry is. Hij schrikt niet terug voor het bloedserieus zingen van romantische teksten op kleuterschoolniveau als "Why is this feeling so strong when I pretend to kiss you? / You are so many miles away / Miles away over oceans, my heart can bear it no more." De insteek daarbij is een Morrissey-achtige croon, maar Jay zwabbert er meestal flink omheen.

Wat op papier een zwakte lijkt, is de kracht van Jay. Alleen door dat imperfecte kan hij de indruk wekken dat hij zijn puberpoëzie echt meent. Dat daarbij in het midden blijft hangen of hij echt een romantische naïeveling is of er alleen een speelt, maakt de muziek alleen maar intrigerender.

Het in Londen opgenomen Splash is zo een plaat die uit het lood getrokken wordt omdat er één superhit opstaat, waarbij vergeleken alle andere nummers verbleken. De track die je moet horen van Splash is 'Dial My Number', met zijn onweerstaanbare "Just dial the number / Dial my number / Ring ring ring on my telephone" refrein en zich in het geheugen borende lullige keyboardmotiefje.

Andere positieve uitschieters zijn het titelnummer met zijn sterke riff en 'Hologram Feather', de beste zwijmelrocker van de plaat. Maar verder is Splash toch wel een gevoelig mindere herhaling van Jays doorbraak A Place Where We Could Go. Hij zal een nieuwe draai aan zijn formule moeten geven om niet artistiek te stagneren.

http://www.kindamuzik.net/recensie/jeremy-jay/splash/20616/
Meer Jeremy Jay op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jeremy-jay