Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Zweedse kwintet Jeniferever speelt kalme gitaarliedjes, die soms onstuimig worden, te rangschikken aan de kant van Gregor Samsa, Sigur Rós of One AM Radio. De band zou zelfs liefhebbers kunnen vinden in fans van American Analog Set en Low. Geen grote gebaren dus op deze EP. Maar met slechts vier nummers in dik een half uur wordt wel duidelijk dat Jeniferever de nummers graag tot de volle spanwijdte uitrekt. Daartussen weerklinken echo’s van Noordse weelde; soms IJslands aandoend, dan weer Schots (het einde van openingsnummer 'You Only Move Twice' komt erg in de buurt van de Glasgow-scène). Onvaste ge-emotioneerde ijle zang en de gehanteerde dynamiek brengen een noemer als “emo postrock-epiek” dichtbij.
Soms bekruipt de luisteraar het idee dat aan een kort Múm-nummer een puur postrockstuk is geplakt. Maar bij Jeniferever loopt de verhaallijn gewoon door, ook zonder woorden. Overgangen gaan heel geleidelijk, tergend slepend hypnotiseert het ritme, maar zelfs in de climaxen blijft een onderhuidse spanning hangen. Voluit rocken is er niet bij; gelukkig.
Deze vier in een prachtige hoes gestoken nummers zijn traag zonder ooit saai te zijn; ze palmen in zonder dat ze gaan beklemmen; ze beroeren in kilte zonder dat de band je een schop in het kruis geeft. Voor wie graag in kalme wateren vertoeft, kan Jeniferever een mooi alternatief zijn. Maar let op. De kliffen blijven gevaarlijk en de gronden blijken diep. Een fabelachtige EP.
Op donderdag 13 januari staat Jeniferever samen met landgenoten The Search en het Utrechtse Mercy Giants in dB’s te Utrecht.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jeniferever/iris-8364/8364/
Meer Jeniferever op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jeniferever
Deel dit artikel: