Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Al sinds de vroege jaren zeventig geldt John Prine ongeveer als de Bob Dylan van het platteland. De countryzanger is nog altijd een inspiratiebron voor velen, zoals ook voor de relatief jonge Amerikaanse singer-songwriter Jeffrey Foucault. Op zijn nieuwe album covert hij een arsenaal nummers van de man die hij al sinds zijn zeventiende levensjaar adoreert.
Foucaults eigen muziek zou je kunnen omschrijven als keurige mannenmuziek. Die rechtgeaarde americana is op het Blue Highways festival weliswaar niet misplaatst, maar mist in de handen van Foucault vaak wel de nodige scherpte en spanning. Een voordeel van er simpelweg voor te kiezen om andermans songs te zingen, is dat de sterke songs dan wel meteen voor het oprapen liggen.
Foucaults heerlijk rustige en gortdroge manier van zingen, past logischerwijs bij de oersimpele en veelal openhartige countrysongs van John Prine. Hij kiest er niet voor om de nummers op een schokkende manier aan te passen, want daarvoor bewondert hij zijn jeugdheld teveel. Die voorzichtigheid is geen punt, omdat er nu eenmaal meer dan genoeg valt te genieten op dit typische zondagochtendplaatje.
De kracht van Shoot the Moon Right Between the Eyes zit deels in het aangenaam kalme karakter en enkele bescheiden verassingen, zoals de warme vrouwenvocalen van Annelies Howell in de klassieker 'Hello in There' en die van Kris Delmorst in 'Far from Me'. De weemoedige klanken van Eric Heywoods pedalsteel, die talloze platen van Son Volt, Richard Buckner en The Jayhawks sieren, maken ook op dit album ontzettend veel indruk. Zodoende is de beste plaat van Foucault tot nader order dus een coverplaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jeffrey-foucault/shoot-the-moon-right-between-the-eyes-jeffrey-foucault-sings-the-songs-of-john/18319/
Meer Jeffrey Foucault op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jeffrey-foucault
Deel dit artikel: