Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Daar waar culturen met elkaar smelten, botsen en knuffelen, ontstaat vaak iets bijzonders. Veel anders is het niet in Brussel. Het is de plek waar Vlaanderen en Wallonië elkaar ontmoeten. Natuurlijk is er een onzichtbare wand die beider werelden scheidt, maar ze bestuiven elkaar ook wel degelijk. Zo is dat bijvoorbeeld het geval in de band Jaune Toujours. De Franse taal vormt weliswaar de hoofdmoot, maar ook het Engels en het Nederlands worden dankbaar gebruikt.
Dat het Frans het voornaamste bestanddeel is, is wel opvallend als je bedenkt dat zanger Piet Maris in het Vlaamse Meerbeke opgroeide. Dat is de plek waar de Ronde van Vlaanderen finisht. Voor Maris was het echter de startplaats van een route naar een wereldwijde cultuur. Naar de wereldstad. Eentje waarvan hij met zijn band Jaune Toujours de grenzen verkent. In een mengeling van folk, rock, zigeuner- en balkanmuziek.
Kortom, wereldmuziek. En wel van het soort dat eigenlijk op elk festival of festijn aanstekelijk werkt. Maar dan als hedendaagse doorslag van het leven in bruisend Brussel met alle mogelijke facetten. Een welkom en warm gevoel, zoals ook weerklinkt in 'Bienvenue chez Moi'. Kolektiv is dan ook een zomerse plaat, doch wel met inbegrip van een overpeinzende, maatschappelijke boodschap. En dus klinken in de verte ook wat echo's van Manu Chao.
Opvallend is bovendien nog een leuke balkanversie van Blurs 'Song 2'. Net zo snel, maar ook nét een tikkeltje anders dan het origineel. Leuk en prettig, maar helaas zoals zo vaak met dit soort werelds georiënteerde platen stukken leuker om live te zien dan op plaat te beluisteren. Maar dan liefst wel ergens midden op de taalgrens, in het hartje van het op deze plaat op veel manieren getypeerde multiculturele Brussel.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jaune-toujours/kolektiv/19024/
Meer Jaune Toujours op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jaune-toujours
Deel dit artikel: