Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Binnen de steeds vager wordende popcultuur is het Franse chanson alweer geruime tijd bezig aan een gestage opmars, met als voornaamste exponenten Keren-Ann en Benjamin Biolay (die aan de zijde van vrouwlief Chiara Mastroianni onlangs ons hart veroverde met het prima Home). Rond de jaarwende maakten beide singer-songwriters ook al hun opwachting in een Parijse studio, met als doel het fabriceren, assembleren en recycleren van veertien songs voor Rendez-Vous, de nieuwe plaat van Jane Birkin! Renaud Letang (bekend van Manu Chao) zetelde in de producerstoel en het Canadees-Berlijnse wonderkind Gonzales nam naast het arrangeren tevens de meeste instrumenten voor z'n rekening.
Dat La Birkin ook vandaag nog op heel wat sympathie kan rekenen, mag afgeleid worden uit de indrukwekkende stoet muzikanten die tijdens de opnames de revue passeerde. Bryan Ferry, Paolo Conte, Brian Molko en Beth Gibbons: het zijn slechts enkele van de grote namen waarmee de gewezen muze van Gainsbourg op Rendez-Vous in duet treedt. Anderzijds blijft het hoe dan ook vreemd dat Birkin er ondanks haar 58 lentes tot dusver nooit in slaagde om zelf een song bij elkaar te pennen.
Grootste gave van Jane Birkin blijft echter haar zinnenprikkelende stem en hoewel die minder passioneel door de slaapkamer stoomt dan vijfendertig jaar geleden, weet ze ook nu nog sporadisch de gevoelige snaar te beroeren. Het begin is veelbelovend. In 'Je m'appelle Jane' bouwt ze onschuldige luchtkastelen met Michael Furnon van Mickey 3D en even later werpt ook Bryan Ferry zich op als gulle schenker (het sinistere 'In Every Dream a Heartache '). 'Strange Melody' is van de hand van Beth Gibbons, die ook als vleesgeworden theremin hoge toppen scheert; 'O Leaozinho' verraadt een vocale stoeipartij met Caetano Veloso en het mooie 'A Simple Story' (met de Canadese revelatie Feist) draagt alweer zelfverzekerd onze goedkeuring weg. Broosheid troef ook in 'Smile', waarin het Brian Molko is die zich braafjes tegen Birkin mag aanschurken en in extremis mag zowaar zelfs Paolo Conte ('Chiamami Adesso') toetreden tot het hippe clubje gastmuzikanten.
De allemachtige Franse taal mag echter niet ontbreken en het is net daar dat wat ons betreft het schoentje wringt. Geen kwaad woord over coryfeeën als Alain Souchon, Alain Chamfort, Etienne Daho of Françoise Hardy, maar we kunnen u verzekeren dat het van huize uit jarenlang intraveneus absorberen van het 'chanson' diepe sporen nalaat. Verder hoort u ons geenszins klagen over dit best vermakelijke schijfje van een eeuwig jong blijvende Jane Birkin!
http://www.kindamuzik.net/recensie/jane-birkin/rendez-vous/6996/
Meer Jane Birkin op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jane-birkin
Deel dit artikel: