Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie zich de afgelopen jaren heeft beziggehouden met elektronische muziek, zit al een jaar of vier te wachten op het debuutalbum van Jamie Woon. De onopvallende jongen uit Londen wist in 2007 genre-icoon Burial namelijk zover te krijgen een remix te maken van zijn interpretatie van 'Wayfaring Stranger', en die ging de boeken in als een van de mooiste tracks in tijden. Toen vorig jaar opeens het album Mirrorwriting aangekondigd werd, met daarop de single 'Night Air', én bekend werd dat deze mede geproduceerd was door diezelfde Burial, bereikte de euforie haar hoogtepunt. Burial! Woon! Een album! De mensheid zij geloofd en geprezen!
Het is tekenend voor de elektronische stand van zaken dat hier zoveel ophef over werd gemaakt. Sinds Burial zat iedereen vol verlangen te wachten op een nieuw icoon en toen dit uitbleef (hoewel James Blake een prima poging deed), werd Woons album nog meer gehypet. Probeer dan nog maar eens aan de torenhoge verwachtingen te voldoen.
Maar Mirrorwriting is gelukkig niet geworden wat veel mensen ervan verwachtten. In plaats van een getemde Burialplaat met vocalen, riep Woon slechts voor drie tracks de hulp in van de enigmatische dubstepproducer uit Londen. Wel is Mirrorwriting een ingetogen en uitgebalanceerde luisterplaat met snufjes r&b, dubstep en pop.
Rode draad daarbij is de constante melancholie, die het album tot de ideale soundtrack voor een zomerse avond maakt. Maar vergis je niet: Woon biedt geen plastic loungemuzak, maar slim gecomponeerde en georkestreerde emotie, gestoeld op een amalgaam van stijlen. Dat maakt van Jamie Woon misschien wel de Michael Jackson van de elektronische muziek.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jamie-woon/mirrorwriting/21500/
Meer Jamie Woon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jamie-woon
Deel dit artikel: