Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er zijn zo van die platen die bij binnenkomst louter vraagtekens oproepen, die kort daarna echter omslaan in uitroeptekens. Neem nou Jamaica. Op het moment van neerploffen op de deurmat deed het nog geen enkel belletje rinkelen, maar inmiddels speelt het werkje wel al enige tijd nadrukkelijk in het achterhoofd. Dat heeft te maken met de ongekende hitpotentie van Jamaica. No Problem. Die aanstekelijkheid ontdekte 3FM inmiddels ook, want de vooruitgesnelde single 'I Think I Like U2' (dankzij Twitter door Michiel Veenstra knap tijdig gesignaleerd) was reeds megahit aldaar. Een terechte keus overigens, dat mag ook wel eens gezegd worden.
Deze band heeft geen directe relatie met het eiland Jamaica. Integendeel, Jamaica bestaat gewoon uit twee Fransmannen, zanger/gitarist Antoine Hilaire en bassist Florent Lyonnet. Voorheen gingen ze door het leven als Poney Poney. Verwacht dan ook niet iets dat te maken heeft met door wietwalmen ondersteunde reggaetonen. Jamaica maakt rafelige en enigszins rammelige gitaarpopnummers die ondersteund worden door prettige elektronica. Uiterst dansbaar. Dat maakt ook dat ze al veelvuldig in aanraking zijn gekomen met niet onlogische vergelijkingen met Justice en Phoenix.
Met 'I Think I Like U2' is er dus al de eerste indruk. Maar de kans is groot dat met de overige tien nummers die tweede indruk niet veel anders gaat zijn. Dit werkje van het Parijse Jamaica staat namelijk barstensvol urgente, springerige tracks die niet kunnen wachten om gehoord te worden. Jamaica. No Problem kon zomaar eens een dikke hit gaan worden aan het eind van de zomer van 2010. Op de planken van Pukkelpop kon het product van dit Franse tweetal wel eens definitief een dik uitroepteken worden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jamaica/jamaica-no-problem/20522/
Meer Jamaica op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jamaica
Deel dit artikel: