Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Gebogen lijnen; krommingen door tijd en ruimte, overspanningen met draagkracht zoals onder bruggen of in kathedralen. Bogen om onderdoor te lopen en ontzag voor te hebben. Bogen als het tegendeel van de in principe liefst ongebogen vlakke plaat; een ode aan de tweemaal ongeveer achttien minuten die je op een kant kwijt kunt en die idealiter een soortement ouverture, hoofdwerk en coda kennen (daarom staat de beste single nooit als nummer 1 op een plaatkant!).
De Deense geluidkunstenaar Jacob Kirkegaard brengt met Arc bovendien een tweetal lange composities die de soundtrack vormen voor The Passion of Joan of Arc, een stomme film uit 1928 van de hand van Carl Th. Dreyer. Tussen het toen en verder weg en het heden trekt Kirkegaard vervoerend uitgetrokken, vloeiende gebogen lijnen door de geschiedenis. Deze keer geen experimenten voor het binnenoor of Lucier-achtige proefnemingen met de resonantie van lege ruimten. De tactiliteit van het geluid geldt ditmaal de tijd zelf.
Kirkegaard presenteert fragmenten muziek uit de tijd van Jeanne d'Arc en rekt die uit en op. De koraalachtige harmonie pulseert traag door een mystiek verglijden van donker naar licht en neemt als focus steeds de momenten van transitie die zich in de ambientwolk pas over de grote lijn lijken te ontvouwen, maar feitelijk – net onder het substraat – op microniveau voortdurend aaneenrijgen. Vloeiend en flexibel blijken tijd en geschiedenis. Tijdloos ook.
De resonantie die Kirkegaard met Arc verkent ketst rond tussen minuscule druppeltjes in een mistbank waarin ook ruimte niet meer te bepalen is. Daarin is de luisteraar, net als in zoveel van 's mans werk, helemaal op zichzelf teruggeworpen en wordt horen wederom luisteren in een ervaring die het muzikale verre overstijgt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jacob-kirkegaard/arc/26328/
Meer Jacob Kirkegaard op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jacob-kirkegaard
Deel dit artikel: