Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Amorino leverde me in eerste instantie een pruillip op. De noodzaak om supermelodieuze popliedjes te maken leek bij Isobel Campbell na het verlaten van Belle & Sebastian niet meer aanwezig. En dat terwijl ze dit voorheen onder de naam The Gentle Waves nog wel zo goed volhield. Het grootogige droommeisje fluistert nu liever over tamelijk kunstzinnige klanken van allerhande violen, trompetten, trombones en cellos heen. Alleen op 'Monologue for an Old True Love' leek het écht spannend te worden. Tot het moment dat duidelijk werd wat Amorino voorstelt: een soundtrack. Niet voor an imaginary film, maar voor de verhalen die ze op een bankje in het park in haar grote dagboek schrijft, terwijl haar hond achter een stok aan rent. Opeens kan ze de concurrentie aan met Yann Tiersen (die u kent van de Amélie-soundtrack), waar ze –met name door het pianospel- dicht bij in de buurt zit. Amorino is bedoeld om bij weg te dromen. Wat een prachtmens is het toch ook.
http://www.kindamuzik.net/recensie/isobel-campbell/amorino/4905/
Meer Isobel Campbell op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/isobel-campbell
Deel dit artikel: