Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bij elke plaat die Sam Beam maakt, lijkt zijn baard te groeien. Dat zelfde geldt voor het niveau van de liedjes, die hij maakt met Iron & Wine. Op The Shepherd’s Dog zijn de kenmerkende fluisterzachte gitaarliedjes weliswaar nog steeds de basis, maar de Amerikaan laat op deze plaat een veel breder en meer bandgeorienteerd geluid horen. En dat past bij hem, net als die baard.
Er valt wel iets te zeggen voor een vergelijking tussen Sufjan Stevens en Sam Beam. Beiden nemen akoestische singer-songwriterliedjes als basis en voegen daar een mengelmoes van invloeden aan toe. Bij beiden maakt dat de muziek beter, zonder afbreuk te doen aan de intieme sfeer van het genre. Op deze plaat klinkt een vleugje psychedelica, maar al met al is The Shepherd’s Dog een bijzonder veelzijdige plaat.
Het geluid van Iron & Wine is gevarieerder dan voorheen, dankzij veelvuldig gebruik van orgels, toetsen en strijkers. Het nummer ‘Wolves’ valt op door de haast swingende invalshoek. Op de vorige plaat, In the Reigns, die hij samen met de heren van Calexico opnam, zocht Beam al naar een voller en diverser geluid. Ook op The Shepherd’s Dog voegt Calexico’s Joey Burns de juiste details toe. Wat gebleven is, is de uiterst intieme sfeer die Beam creëert met wonderschone melodietjes en zijn folky gitaargetokkel. Met prachtige liedjes als ‘Boy with a Coin’ tot gevolg.
De nieuwe koers van Iron & Wine geeft nét dat beetje pit, dat op eerdere platen nog wel eens miste. Het maakt van The Shepherd’s Dog niet alleen een diverse, maar vooral een bijzonder mooie plaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/iron-and-wine/the-shepherd-s-dog/16135/
Meer Iron and Wine op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/iron-and-wine
Deel dit artikel: