Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In het digitale tijdperk is het hip om electronische muziek te kleuren met ‘echte’ instrumenten. Inch-Time, het eenmansproject van de Australiër Stafan Panczak, vindt aansluiting bij de folktronica van Four Tet en Manitoba. Ook zijn muziek kent vleugjes (free)jazz, folk en wereldmuziek, gedragen door lichte knisperbeats en echte drums. Sterker nog: sommige tracks zijn niet van de echte Four Tet te onderscheiden. Minder manisch en uitgesproken, maar met een fijne neus voor melodie en instrumentatie doet Inch-Time niet voor het grote voorbeeld onder. Voor wie de laatste Four Tet-cd’s teveel gefreak bevatten, is dit goed nieuws: Inch-Time trekt de lijn van het fameuze ‘Rounds’ door op deze cd.
Dit geldt met name voor ‘The Sky Has a Thousand Eyes’, ‘Take Care, O Pilgrim!’ en afsluiter ‘As Far As the Eye Can See’, dat zo op ‘Rounds’ had gekund vanwege de toegevoegde handclaps. Ook Panczak bewijst het kunstje van lome, trippy beats met kleurrijke melodieën te beheersen. Heerlijk lome middernachtmuziek op z’n best.
Verder zijn niet alle resterende tracks even spannend. Met name ‘No Need to Sign Your Name’ en ‘Turning Point’, de tracks halverwege de cd, leunen teveel op het combinatiefoefje van akoestische instrumenten en elektronische beats. Hetzelfde geldt voor ‘Nocturne’, dat wordt opgesierd door een protserig klinkende pianopartij, die hier totaal niet op zijn plek is. Gelukkig staat daar genoeg moois tegenover om te spreken van een evenwichtige cd.
http://www.kindamuzik.net/recensie/inch-time/as-the-moon-draws-water/13654/
Meer Inch-Time op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/inch-time
Deel dit artikel: