Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na veel geschuif met agenda's komt het er dan toch van. Daniel Collás (The Phenomenal Handclap Band), Bart Davenport (The Loved Ones) en Quinn Luke (Guerrero) tijgen naar de Zuid-Spaanse badplaats Tarifa om een plaat op te nemen in een studio op vijf minuten van het strand, vanwaar de Afrikaanse kust zonder verrekijker gemakkelijk te zien is. Het spreekt dan ook voor zich dat With All Due Respect een vederlichte niks-aan-de-handplaat is. Met negen soulnummers voor in de strandstoel.
Het retrogehalte is hoog in de laidbackmuziek van Incarnations. Steely Dan, de loungefunk van The Dooby Brothers, ja zelfs The Stylistics komen langs. Het evocatieve gehalte is hoog, zodanig dat B-films en zelfs softpornofilms uit de jaren zeventig als referentiekader opdoemen. In elk nummer is het ruisen van de zee te horen, met daarnaast relaxte maar niet zo hoogstaande zang, licht melancholieke orgeltonen en gitaaraanslagen voor bij een ondergaande zon. Percussie maakt het Baywatch-sfeertje compleet.
Spanning is dan ook ver te zoeken op With All Due Respect. Net als echt sterke composities, waarbij 'Meet Me at Midnight' er wel positief uitschiet met een sterk refrein en boeiende gitaarlijnen. Toch zou het wat al te makkelijk zijn om deze plaat af te rekenen op zijn spanningsloosheid. Het is juist het doel van Incarnations om een ontspannen sfeertje neer te zetten. Het maakt de plaat dan ook uitermate geschikt voor in hippe cafés, strandtenten of andere trendy etablissementen. Al dan niet als muzikaal behang.
http://www.kindamuzik.net/recensie/incarnations/with-all-due-respect/21079/
Meer Incarnations op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/incarnations
Deel dit artikel: